Скарбы народнай мовы (2005)

COPO'KI ЎХО'ПЯЦЬ. Пра чалавека, які вельмі доўга ўмываецца. Ходзі скорэй, хваціць уж э ўмываласа, а то сорокі ўхопяць. СПАЦЬ I БАЧЫЦЬ. Марыць пра пггосьці. A Палагейка спіць i бачыць, шчо ее Колік брыгадзіром будзе. СПОКСШ ВЕКОУ. Спрадвечна. Гетой дуб спокон векоў тут стойіць, нашчо ёго зрубваць, хай росце. СТАЯ'ЦЬ НА ГОЛОВЕ'. Паводзіць сябе непаслухмяна. Думаеце, раз бацька нема, то ўж э ŭ на голове стояцъ можна? Пожджэце, хай но вон прыедзе, то быстро ўспокойіцеса! СТРОТЦЬ 3 СЕБЕ' ЧОРТ ЗНА'Е ШЧО. Вельмі ганарыцца. У том годзі Сото пост упку інсцітут, т оўж э стройіць з себе чорт знае шчо. СТУ'КНУТЫ МЕШКОМ З-ЗА ВУГЛА'. Прыдуркаваты. Гетой Васіль точно мешком з-за вугла стукнуты. Щ ж нормальны человек побіў бы так свою жонку? СУ'НУЦЬ НО'СА. Умешвацца ў што-небудзь. Гетой Уркелъ зроду ўсуне свого носа, иуды не трэба. СУШЬЩЬ ДО'СКІ. Чакаць блізкай смерці. Ну ўсё, бабо, сушэце доскі. Раз Ганулькаўмерла, то ŭ вам не доўго ждацъ осталоса. Вона там без вас i тыжджэнъ не выдзержыць. СУШЬЩЬ ЗУЪЫ. Смяяцца. А шчо воны ў нідзелю робяць? Соберуцца да цэлы дзень зубы сушацъ - от іўся ŭix робота. СПЛУЗПЫ ЗУЪЫ. Цярпліва, праз сілу. А шчо ты ему зробіш? Вон ужэ такім ўрэдным i останецца. От учора, дзед ёго лупіць папругою, а вон моўчыць сцяўшы зубы, дажэ ŭ не загтакаў. СЯК-ТАК. 3 цяжкасцю. Мы свою бульбу сяк-так кончылі ўжэ копацъ, але ж ішчэ бабіну трэба кончыць. ТАРАБА'НЩЬ НАД ВУ'ХОМ. Балбатаць. Эйбо, не тарабань мне тут над вухом, да йдзілучч мацеры поможы. ТЛУМЩЬ ГО'ЛОВУ. Дакучаць камусыд. Вы мне своею чытаніною ўжэ голову затлумілі. Ідзеце лучч на вуліцы пограйце. ТРЭЪА, БЫ СОБАТЩЫ П'ЯТАЯ НОГА'. Зусім не патрэбна. Трэба ёму той матацыкел, бы собаццы п ятая нога, але ж купіў. ТУМАКОУ НАДАВАЦЬ. Пабіць кагосьці. Не знаю шчо й робіці, зяць дочгр такгх тумакоў надаваў, шчо чуць у больніцу не положылі. ТЫМ ЧА'СОМ. Неўзабаве. Тым часом прыбегае Мххель да кажэ, шчо праўда шчо Ж ар прыехаў: У ВОЧЫ. Адкрыта. Ты ёго не слухай, бо ж вон зроду ў вочы однэ кажэ, а за вочы зусем друге