Скарбы народнай мовы (2005)

У ЗЛО ЎВЕ'СЬЦІ. Раззлаваць каго-небудзь. От мы цепер Бобіча ў зло ўвелі, думалі, шчо позабівае нас своею ўказкаю. Мы й не хоцелі его зліць, але ж сам напросіўса. УЗЯТЩА ЗАТРУДКІ. Задзірацца, даходзіць да сутычкі. А воны слово за слово, да як узяліса загрудкі, то коб хлопцы не пыдоспелі, то там добра бойка была б. У КАРМАНАХ ВЕЦЁР СВІШЧЭ. Пра адсутнасць грошай. Я б тобе позычыла, але ж у самое ў карманах вецёр свішчэ, коб хоцъ хвацічо до получкг. У ОДЗІН МІГ. Вельмі хутка. Ш чоб ты мне у одзін міг сено згроб, бо от хмара вышла. Шчэ дождж пойдзе. УСТАЎЛЯЦЬ СВОЕ' ГГЯЦЬ КОПЕЁК. Умешвацца ў чужыя справы. Вы, цётко, луччэй помоўчалі б, як нічого не понімаеце, а то везьдзе свое п 'яць копеек уставіце. ХОЦЬ БЫ ХНЫ. Усё роўна. Дзіця ўсе аж горыць, а ему хоцъ бы хны, седзіць с обе спокойно, газеты почытвае. ХОЦЬ ВЫКРУЧВАЙ. Вельмі мокры. А моя ж Наташа попала пыд дождж, да прыиша дохаты, хоцъ ты ее выкручвай. ХОЦЬ ГАЦЬ ГАЦГ. Вельмі многа. У мене гетош бобу было хоцъ гаць гаці, але ж пороздавала людзям, то зара коб хоцъ собе хваціло посадзіць. ХОЦЬ КОСОЮ КОСГ. Вельмі многа. Тым годом у лесі грыбоў было хоцъ косою косі. ХОЦЬ СТОЙ, ХОЦЬ ПА'ДАЙ. Пра штосьці недарэчнае. Мой Сергей як зробіць шчо, то хоцъ стой, хоцъ падай! Гето ж узяў да покрасіўса у рыжы цвет. ХОЦЬ ТРАВА' НЕ РОСЦГ. Усё роўна Дзіця хворэ, а ёй хоцъ трава не росці, собралас да на базар поехала. ХОЧ НЕ ХОЧ. Вымушаны. Хоч не хоч, а робі, бо сем 'ю корміць трэба. ЧОРТ HOTI ЗЛА'МНЕ. Пра непарадак. У гетой хаці чорт ногі зламне, ніколі не найдзеш шэ, шчо трэба. ЧОРТ НО'СЩЬ. Бадзяцца невядома дзе. I дзе цебе чорт носіў цэлы дзет, яўж э думала шчо й ночовацъ не прыдзеш. ЧОТТОВЭ КО'ДЛО. Пра нягоднікаў. От, чортовэ кодло, я ж сказала вам седзецъ ціхо, а вы шчо робіце. ЧУЦЬ ШЧО. Як толькі пггосьці здарыцца Да гледзі ж, чуцъ шчо — то прыезджай до нас. ЧУ ЧАЛО ГОРО'ХОВЭ. Пра неахайнага чалавека. Маці то маці, ну а дочка - то неке чучачо гороховэ