Слоўнік народнай мовы Зэльвеншчыны (2005). П. У. Сцяцко

Слоўнік народнай мовы Зэльвеншчыны 85 ПА'ДКІ (паткі), прым., асудж. Схільны (да чаго), ласы (на што). О, яна патка на чужоё; за сьвет пойдзя! Kp. Такі ўжэ паткі да дзяўчат, гаш падая. Гр. ПАДКЛА'ДЫЧЫ (паткладычы), мн., п а д к л а д ыч (паткладыч), м. Два палены, на якія кладуць дровы ў печы. Трэба, кап паткладычы таўшчэйшыя былі, то ні так хутко згараць яны i дрова не рассыплюща, будуцъ добро гарэцъ. Гр. ПАДЛАЖЫ'ЦЬ, зак. Падагнуць (падрубіць); зрабіць карацейшым. Задоўго пальто, трэ падлажыць. Вар. ПАДМАНУ'ЦЬ, зак. Схлусіць, зманіць. Да ні слухайця вы яго, ён падмануў гэто. Вальк. ПАДШМА'ЦЦА, незак. Гл. п а дняцца. Кр. ПАДНЯБЕ'ННЕ (паднябенё), н. Скляпенне. У сё паднябенё выгарало ў печы. Гр. ПАДНЯ'ЦЦА, зак. Выказаць жаданне зрабіць што, узяцца за што. Рас панімая, то i падняўсё лячыцъ. I бач, вылячьіў чалавека. Гр. Рас падняўсё, то лячы, сынку, ні кідай. Ст. С. ПА ДО'ЛАК, м. Ніжняя частка кашулі, падол. Дзяр. ПАДО'ЎЖНЯ, ж. Адтуліна, ляток (у калодзе пчол). Уцякаюцъ ад дажджу, гашу падоўжні ні зъмяшчаюцца (пчолы). Едн. ПАДПАЛАМЯ'НКА (патпаламянка), ж. Хлеб, спечаны перад полымем. Едн. ПА Д ПА ЛЮ'К (патпалюк), м. Каня (птушка). Патпалюк на дошч крычыцъ у балоці: патпалю-патпалю! Гр. ПАДПА'СЦІ (патпасьці), зак. Правінаваціцца. Мусіць, namпаў, рас судзіць будуцъ. Ст. С. ПАДПЕ'РЦІСЯ, (патперціся), зак.} экспр. Атрымаць дапамогу, дапамагчыся. Hyŭ сын расце. Такім падапрэсься! Вады каплі ні дасьць, ні то што. Гp. ПАДРА'НКІ, прысл. У канцы ночы, пад самую раніцу. Добро спаў усю ноч, аля падранкі як праснуўсё, mo боляй ні мог заснуць. Kp, ПАДРЫЗАВА'ЦЬ, зак. Падабраць (шуфлем зерне) з ніжняй часткі кучы i высыпаць на верхнюю. Hammo расплылася горба, трэ падрызавацьу каб менш месца займала. Гp. ПАДРЫЗО'ЎВАЦЬ, незак. Гл. п а д р ы з а в а ц ь. Ён будзя падрьізоўваць пшаніцу, а я падмяту ток. Ст. С. ПАДСА'НКІ (пацсанкі), мн., застар. Невялкія дапаможныя санкі для вывазу доўгага бярвення. Kp