Слоўнік народнай мовы Зэльвеншчыны (2005). П. У. Сцяцко

Слоўнік народнай мовы Зэльвеншчыны 83 п ПААСЯНЕ'ЦЬ, зак. Стаць на восень, пахаладнець. Hammo гарачо цяперака, хай паасянея, тагды паршука заколям, бо летам змарнуяцца мясо, прытухня. Ужэ трохо паасянело, ні гэдык пячэ сонцо. Гр. ПАБА'БЕЦЬ (пабабяць), зак. Гл. бабець. Грушьі нігніюць, адяо пабабялі. Гр. ПАБАРУКА'ЦЦА, зак. Гл. б а р у к а ц ц а. Hyf пабарукайцяся, хлопцы, хто дужайшы. Kp. ПАБУНТАВА'ЦЬ, закасудж. Перамяшаць, пераблытаць. Хай сам складая, рас пабунтаваў усё. Св. ПАВА'ЛАК, м. Валок (сена). Зграбем у павалак, а тагды ў копы складацімям. Гр. ПАВЕ'СЬМА (павесьмо), н. Тое, што i п а в е с ь ме н е. Павесъмо льну нацерла. Кар. ПАВЕ'СЕМЕНЕ (павесьмянё), м. Жменя сцёртага льну; ру~ чайка. Павесьмянё нацерла i ўжэ аддыхая. От работніца! Вар. ПАВЭ'ДЛУГ (павэдлух), прыназ. У параўнанні з. Павэдлух твайго мой благі хлопяц. Пл. ПАВЭ'ДЗГАЦЬ, зак., непаги. 1. Пабяліць. Яков гэто бяленё. От, павэдзгаў, абы сажу забяліць. Гр. 2. Памазаць. Лоям трохі павэдзгай i еш, ні канешня, кап клустасьць цякла з блінца. Ст. С. ПАВЯСНЕ'ЦЬ (павясьнець), зак. Стаць на вясну, пацяплець. Гэто было ў марцы месяцы, як павясънело. Марос ні такі быў на дварэ. Кр. ПАГАДА'НКА, ж. Пагалоска. I ў нас пусьцілі такую пагаданку. Кр. ПАГАНГН, м., экспр. Крыклівы (пра дзіця). Паганін гэты цэлу ноч спацъ ні даў; усё «агу» да «агу»— крычыць! Гр. ПАГАНЯ'ЦЬ, незак. экспр. Захоўваць звычкі. Табе, мой ты саколік, ужэ хутко сорак будзя, а ты ўсё маладоё паганяяш, Св. Ужэ даўно жывеги у сяле, а паганяяш гарацкоё. Трэба забывацца на свой горат. Св. ПАПБА'ЦЬ, зак. Пагнуць. Нашто ты пагібаў гэту бляшанку ат кансервы? Мо спатрэбілася п на што? Кр. ПАГНО'Й, м. Участак поля з угноенай урадлівай глебай. Пагной пойдзя пат кукурузу, кажуць. Кр. ПАДАВА'НШК, м. Той, хто падае на воз снапы. Нідужы падаваннік, снопа ні закіня на вое. Вальк