Слоўнік народнай мовы Зэльвеншчыны (2005). П. У. Сцяцко

П.у.Сцяцко МЯЛЬНЯ', м. i ж. Той, хто «меле» — менціць языком; пустаслоў. Годзі малоцъ языком абы-тто. Ш слухайця вы мяльню гэтаго. Гр. МЯНЦЯ' (мяньця i мянта), ж. Лапатачка для вастрэння касы; мянташка. Мянцёю як ні пацягняш — ні хона кас'щь. Гр. МЯРНГЧЫ, л*., застар. Землямер, каморнік. Ст. С. МЯРЭ'Ц,ж, застар. Мярцвяк, нябожчык. Плача, якпамярЧУ- Гр. МЯ'СА (мясо), н. Мякаць гарбуза. Як разрэжам гарбуза, то кішке выкідаям, а мясо вырэзваям i варымо с крупамі альбо з мукою. Кр. МЯШЧА'НКА, ж. Жыхарка мястэчка, горада. Была калхозьніца, а цяпер мяшчанка, уЗэльві жывеш. Св. Н НАБАСАНО'С, прысл. На босую нагу (без анучы, панчохі). Набасанос уступіся ў боты i бяжы, кап позно ні было. Кр. НАБАСЯКА', прысл. Набасанож. Хай набасяка пасе, рас чаравікі парваў. Гр. НАБА'ХАЦЬ, зак., незад. Наліць (звыш меры). Гэдулькі набахаў, дзе я выям гэты крупнік. Гр. НАБГЛЬНЩЫ, мн. Частка варштата, набіліцы. Набільніцы слабо бердо дзержацъ. Ст. С. НАБО'Й, м. 1. Тупкая частка зімовай дарогі. Па набойі ець, то сані ні завальвацімуцца. Кр. 2. Болька на падэшве нагі, узнікае ад непрывычкі хадзіць босымі нагамі. Набіў набой на пяце, як папатрапаў дзесяць вёрст босы. Ст. С. НАБРЭ'НКНУЦЬ, зак. Набрыняць (вадою). Набрэнклі клепкі, гаги павыпірало йіх пры дне. Пл. Н А Б У 'Ч Ы Ц Ц А, зак Злосна наставіцца, набычыцца (пра кароў). Лядзі, каб ніўбароў, нетто набучыусё бык на щбе. Ст; С. НАБЫВА'ЦЬ, незак.г НАБЫ'ЦЬ, зак. Павялічвацца (павялічыцца) памерам, напаўняцца, набрыняць. Як папаходзіш цалюткі дзенъ, так ногі набываюць — як калатке робяцца. Вумянё набыло як мая быць у цялушкі. Хутко руспусціцца дзераво — ужэ пупяхі набылі. Гр. НАБЭ'РСАЦЬ, зак., непаш. Напісаць. Нетто набэрсаў, а тто— ітчэ ні чытаў. Гр