Слоўнік народнай мовы Зэльвеншчыны (2005). П. У. Сцяцко

П.у.Сцяцко МАХЛЯВА'ЦЬ, незак. Ілгаць. Хоч вер, хоч не, аля я табе праўду кажу, ні махлюю. Гр. МАХЛЯ'Р, м. Хлус, ілгун. Махляр ты, там ні так напісано. Ст. C. МАЦЁ'РА, ж. 1. Свінаматка. Гр. 2. Бульбіна-насенніца. Maцёраяшчэ ні згніла, i маладыя парасьлі велькія. Гр. МАЦО'ХА, ж. Свінаматка. Да дзясяці парасятаў прыводзіць кожны рок мацоха гэта. Гр. МАЦЬІКЛЕ Т, м. Матацыкл. Bap. МАЦЯРКГ (мацярке), мн. Каноплі-насенніцы. Выбіранкаў мало, a мацяркоў цэла копа. Ст. C. МАШЬГНКА, ж. 1. Запальнічка. Ад машынкі прыкурыў. Зл. 2. Частка лямпы (яна падае кнот). Пл. МЕЛЫІІ, прысл. Менш. Мелый нічого, абы лети зрабіў. Гр. МЕ'ЛЬШЫ, прым. Меншы. Мелыйы заяго. Ст. C. МЕРГАВА'ЦЪ (мяргаваць), незак. 1. Прымерваць, прыкідваць. Мяргуй ні мяргуй, а я mae дошкі ні дам. Св. 2. Мірыць, прыміраць. Самі 6'юцца, самі памірацца, нашто мне йіх мяргаваць. Гр. МЕТКА, ж. Драўляная пасудзіна з ручкай, служыць для насыпання (у мяшок) зерня. Меркаю паносіш, ці у мяшок сыпаць будзяш? Гр. МІРУ'Н, м., экспр. Пра старога халаецяка. Міруном век пражыў. Гр. МЛГН, м. Млын. Яг даўней, то малолі ў мліне. Ішчэ ранянько зьбіраліся ехаць да мліна малоць збожо. Kp. МЛЮТА, м., экспр. Слабы, мдявы чалавек. Такіўжэ млюга: ледзьвя ногі цягня, нямоглік гэты. Дзяр. МЛЯ'ЎКІ, прым. Млявы. Mo гшпо баліць, што такімляўкі? Ст. C. МОТЛІЦЫ: в ыне с ці на мог л і ц ы — памерці; вынесці на могілкі. Гр. МО'ДЗІЦЦА, незак. Моднічаць. Старая, а, як маладая, модзіцца, усё модно наўме. Kp. МО'ДЫ, мн. Узор. Балоўсё такіямоды ткалі. Кар. МО'НДРЫ, прым., экспр. Разумны. Каб ні такі мондры, то ніўляцеу бы ў бяду. Ст. C. MOTKBA, ж. 1. Морква. 2. Суп з морквы. Пахлёбаў морквы. Гр. МО'ЧА, ж. Макрэча, даждлівае надвор'е. Хоцъ ты с хаты ні вылась моча такая — лье i лье гэты дажджыско. Кр