Слоўнік народнай мовы Зэльвеншчыны 69 ЛУПА, ж. 1. груб. Губа. Чаго лупу ацставіў? Ст. С. 2. перан. грэбл. Губаты. Падло лупа гэта, i ёй ягичэ ні харогиы Генік! Гр. ЛУПАВГНЫ, адз. л у п а в і н а, ж. Лупіны (з бульбы). Лупавінамі аднымі накарміў бы сьвіней. Гр. ЛУПАТЫ, прым. непаш. 3 вялікімі, тоўстымі губамі. Некаго лупатаго нашла сабе. Вар. ЛУПА'Ч, м. Тое, што i л у п с е й. Губы як каўбасы ў лупача гэтаго. Гр. ЛУПСЕ'Й, м., зняважл. Губаты. Лупсей некі, адно лупы, як каўбасы. Гр. ЛУ'ПСІ, ми., экспр. Губы. Хутко плакацімя, ужэ лупсі дрыжацъ. Ст. С. ЛУПЯНДЗЯ', ж., зняважл. Жанчына з вялікімі, тоўстымі губамі. Гр. ЛУІ1ІЧАВІНА, ж. Лушпіна (струка). Добро лубін высох, лушчавіна сама лопая. Вар. ЛУШЧАВГНЫ, мн., зборн. Лушпінне (з гароху, лубіну). Лушчавінамі пацьсьцілаяму хляве. Ст. С. ЛУШЧАНЕ'Ц, м. Спелы арэх. Лугичанцэ сомы лушчацца. Гр. ЛЫТА, ж. Віка. На кармэ сеюцъ лыгу. Яна яг гарох, адно горкія зярнята. Ст.. С. ЛЫТАЦЬ, незак. Есці (пра гусей). Яг замяшаям картопялъ з мукою — от лыгаюць гусянята. Ст. С. ЛЬГСЦЯП (лысьцягі), мн., грэбл. Лыткі. Адно лысырігамі сьвецяць, як спаніцэ кароткія. Гр. ЛЬНЯ'НІСКА (льняніско), н. Поле, дзе рос лён. Гал. Ужываецца i льнянішча. Гр. ЛЭ'НДЖА, м. i ж. Пустамеля. Лэндзіць i лэндзіць лэнджа гэты. Ст. С. ЛЭНДЗЩЬ, незак. Гаварыць пустое, абы-што. Гр. ЛЭ'ПАЦЬ, незак. Есці з вялікім апетытам, прыцмокваючы (пра свіней). Од добро есъць паршук, гаги лэпая! Св. ЛЭПЦІ, адз. л э п а ц ь, м., незад. Пра кепскі абутак. Мо хоць свае лэпці скіняш да новыя боты купіш? Зл. ЛЭ'ХАЦЬ, незак., непаш. Хутка ісці. Цяперака цягнясъся як на заўтра, а тагды лэхацъ будзяш. Гр. ЛЭ'ХІ, мн. Рванае адзенне, рыззё, лахманы. I я ні багатыр, але лэхамі ні трасу, як ты. Ст. С. П а р а ў н Не ведаю, кажух браць ці не? Мо дарэмна буду толькі валачы л а х i. (А. Карпюк. Пушчанская адысея