Слоўнік народнай мовы Зэльвеншчыны (2005). П. У. Сцяцко

П.у.Сцяцко ЛЕТКІ, прым. 1. Хуткі (у хадзьбе). Халера яго дагоніць, леткі такі. Гр. 2. Жвавы, рухавы, жыццяздольны. Доўго жыцімя твоя свякроў— летка ішчэ. Св. ЛЕ'ЦЕНЬКІ (лецянькі), прым. 1. Крыху падагрэты. У лецянькуй вадзе помыла. Вар. 2. Зусім лёгенькі, як для лета (пра адзенне). Адубела чысто ў лецянъкум пальце. Св. ЛЕ'ШКА, ж. Градка пасеянага лёну. Пл. ЛЁ'ДЫ, мы. застар. Марожанае. Малы яг быу, натто лёды любіў, паку ль горло ні заболело. Дзяр. ЛЁСТАЧКІ, мн. Ліслівыя словы, падман. Лёстачкамі душу вымя. Дауг. ЛЁТНІК, м., застар. Лётчык. Ужэ свайго лётніка на работу атправіў — набьіўсё ў нас. Зл. ЛЁ'ХА, ж. Адтуліна ў падмуроўцы (вядзе пад падлогу). Лёхі на зіму затыкаю, кап подлога ні настывала. Гр. ЛГНКАI, ж. Прасека ў лесе. Гр. ЛГНКА II, ж. Канат, па якім рухаецца паром. Едн. ЛГНУЦЬ, зак.} экспр. Нечакана збегчы, знікнуць. Толькі mmo стаяў той хлопяц, i бон — ужэ німа, лінуў недзя. Од гіцаль гэтыі Кр. ЛІСГЦА, ж. Назва грыба, лісічка. Лісіцаў назьбіраў, хай смажыць маці. Гр. ЛІХГ, прым. Левы, адваротны (бок матэрыі, адзення). Наліхі бок рубашку чуць ні злажыў на сябе. Св. ЛО'БУС, м. Bicyc, абібок. Ніц рабіць ні хоча, лобус гэты, адно палежвая на тапчане. Гp. ЛОТМА, прысл. Лежма. Жарты табе, цалюткі дзень логма ляжыць, a ні паможа! Гp. ЛО'ЖКА I (лотка), ж. Лыжка. Лошку так вельку шукаяш, а да работы пойдзяш? Ст. C. ЛО ЖКА II (лошко), н. Ложак. Ново лошко эюачезно купіў. Гр. ЛОТРА, м. i ж. Мот. Што ў яго будзя? Усё прасьвішча лотра гэты. Ст. C. ЛУБЯ'НІСКА (лубяніско), н. 1. Поле, дзе рос лубін. Гр. Паралельна ўжываецца і л у б я н і ш ч а. Kp. 2. Сапома з лубіну. Bap. ЛУГ (лух), м. Нізкае месца, запоўненае вадою; лог. У лузі гусі купаюцца. Гр. ЛУ'ЖА, ж., перан., абразл. Той, хто многа выпівае. Дзе ты напойіш яго — лужу гэту. Гp