Слоўнік народнай мовы Зэльвеншчыны (2005). П. У. Сцяцко

Слоўнік народнай мовьх Зэльвеншчыны 59 КАЦЮ'ТЫ, 1. мн. Ладачкі (гульня). Kp. 2. адз. Кацюта ж., грэбл. Канечнасці. Чаго кацюты выщгнуу— ні прайсці? Гр. КАЧА'Н, м. Катах (кукурузы). Кукуруза наш расьце, а качанэ ні съпеюць. Зл. КАЧА'ШК, м. Спелы арэх, які сам вылузваецца. Адных качанікаў торбу нарвау. Ст. С. КАЧАРГЕТШЛК, м. Куток ля печы для пячных прыладаў; качарэжнік. Гр. КАЧА'ЦЦА, незак. Мерацца сілаю, дужацца. Нагито мне качацца, я / так ведаю, гито ты міне пакоціги. Ты дужайшы. Ст. С. КАЧО'ЛАЧКА, ж. 1. пяшчотн. Кацёлка. Св. 2. Шпулька (нітак). Качолачкі ні хваціць на пальто. Вар. КАЧОЛКА, ж. 1. Дыск, круг (з дрэва), кацёлка. Гр. 2. Гульня, калі адны пускаюць, а другія спыняюць (дошкаю) кацёлку. Вар. 3. перан. іран. Пра дужую, рухавую жанчыну. Яна табе вёрст зъ дзесяцъ пройдзя — качолка гэта. Ст. С. КАШАРЬГЦЦА, незак., асудж. Мыцца (занадта многа i старанна). Годзі табеўжэ кашарыцца, а то варона ўгледзіць. Кр. КАШАРЬГЦЬ, незак. 1. незад. Мыць. Сам ўсё кагиарыць. А жонка нашто? Гр. 2. іран. Гатаваць. От ён табе кагиарыць. Вары лепяй сама. Ст. С. К АШУ ТА', ж. Перхаць. Дауно ні мыўсё, кагиуты ў галаве много. Вар. КВАЦ1РА'НТ,л/. Кватарант. Гр. КВЯЛГЦЬ, незак. Даводзіць да слёз. Hi квялі дзіця, хай лепяй забуляяцца. Кр. КЕЛБ, м. Пячкур (рыба). Келба злавіў на чарвяка. Едн. КЕ'ПЕЛЬ, м., рэдк. Карак. Плача i плача хлопяц, як у кепель даўяму. Гр. КГДКІ (кіткі), прым. Спраўны (чалавек). Каб які кіткі чалавек, то ні встяліся п i гэтыя яблыкі, даў бы рады i йім. Ст. С. КІЛА'ВЫ, прым. Хворы грыжай, з кілой. Кілаваму німожно цяшко падымаць. Пл. КГЛЕ (кілё), н. Кілаграм, кіло. Mo c кілё масла будзя c mae сьмятаны.Тр. КІПЯТАК, м. 1. Вада пры кіпенні; вар. Гр. 2. перан, Пра надга гарачае. 0, ён пгабе кіпятак есьцгмя, ні байщщ гарачаго. Ст. C. КІПЯ'ЧЫ, прым. Параны, гатаваны. Сырого малака i ў pom ні бярэ — шкодзіць, адно кіпячо n 'e. Гэта вада кіпяча, а тая сырая. Св