Слоўнік народнай мовы Зэльвеншчыны (2005). П. У. Сцяцко

П.у.Сцяцко КІРАЎНГЦА, ж. Руль (веласіпеда). От навучыўсё егдзіць! Ногі на кіраўніі{у i бяз рук едзя. Гp. КІСЛО'ЦЦЕ (кіслоцё), н. Кісляціна. У жываце рэжа am кіслоірі гэтаго. Ст. C. КГЦА, ж дзіцяч. Кот. Kiify сабе паймаў. Гр. КГШКА, ж. 1. Хамуціна. Kp. 2. перан.у незад. Камера (веласіпеда). Кішку залатаю i паеду. Гр. КІШКА'Р, м асуд ж. Прагны, ненаедны (пра чалавека, жывёліну). Што ні дай, усё зьзесць іўсё мало гэтаму кішкару. Дзяр. КІШКГ (кішке), мн. Мясістая сярэдзіна гарбуза, дзе месцяцца гарбузікі. Гарбузянятаў навыбіраў много з кішкоў гэтаго гарбуза. Св. КІШКУ'Н, м. Toe, што i к і шка р. Кішкуна гэтаго накарміць ні магу. Дзяр. ЮШО'НКА, ж. 1. Верхняя кішэнь у пінжаку. Гp. 2. Кішэнь. Ст. C. КЛАДАВГЦЦА I, незак. Класціся. Hi хоча кладавіцца спаць, то хай пасядзіць ішчэ. Kp. КЛАДАВГЦЦА II, незак. Збірацца. Ужэ с самаго ранку кладавіцца на догич, а дажджу так i німашака. Каторы месяц стаіць суша такая, усё насохло. Св. КЛА'ДКА (клатка), ж. Доўгае бервяно, якое кладзецца на coxi i падтрымлівае страху ў гумне. Снапоў наклаў пат саму клатку. Ст. С. КЛА'СЦІ (класыді), незак. Адзяваць, апранаць. Кладзі кажух, халадно стало на дварэ. Гр. КЛАЧ, м. Памазок (для пабелкі, малявання), квач. Кланом хучэй, як пэндзалям, пабеліш. Ст. С. КЛЕ'ВАЦЬ, незак. Ледзь дыхаць, быць зусім нядужым; ліпець. Якіўжэ зь міне работнік, адно клеваю. Гр. КЛЕИ, м. Жыццёвыя сілы, клёк. Такі нілюцкі, усей клей съ цябе выцягня. Ст. С. КЛЕ'ШНЯ, ж. Частка штаноў, калоша. Шырокія клешні даўней у ганавіцах рабілі. Гр. КЛЕШЧ, м. Драўляная частка хамута, клешчына. Дзяр. КЛЕ'ШЧЫЦЬ, незак. Ламаць трасту (на церніцы). Перш клешчымо, a тагдыўжэ трэм лён. Ст. C. КЛЁК, м. 1. Драўляная цурка цыліндрычнай формы. Kp. 2. Назва дзіцячай гульні; удзельнікі яе па чарзе збіваюць цурку (клёк) кінутай палкай. У клёк дзеці гуляюць. Гр. КЛІНЬГ (клінэ), мн. Прарэх, шырынка (у штанах). Св