Слоўнік народнай мовы Зэльвеншчыны (2005). П. У. Сцяцко

П.у.Сцяцко ЗЕЛЯНЦОВЫ (зялянцовы), прым. Колеру зеляніны, зелянковы. Зелянцовы касьцюм. Бало, усё солдаты «зашчытны» казалi. Гал. ЗЕ'МКА, ж.,Ж пяшчотн. Зямля, земляная падлога. Ідзі, сынку, на земку, хаймацяры рукі трохі адыдуцъ am щбе. Ст. C. З'ЖЫЦЬ (жжыць), зак. Пражыць. От, век жжыў, a нічого ні бачыў, нідзе ні быў. Гал. З-ЗА: 0 3-за пагоды — пакуль пагода. Добро, што з-за пагоды сено ўвабралі. Гp. ЗЗА'МАЛАДУ, прысл. Замалада. Прывык ззамаладу да акуратнасьці— / цяпер натто акуратны мушчына. Яр. ЗЛАЖЬГЦЬ I, зак. Адзець. Злажы новыя ганавіцы, рубашку, як на кярмаш паедзяш. Гр. ЗЛАЖЬГЦЬ II: 0 3 л а ж ы ц ь вокам — задрамаць. Гр. ЗЛАПА'ЦЬ, зак. Злавіць. Курыуу сьвіня злапала i чуць ні задушыла. Кар. ЗЛЕ'ЦІЦЦА (зьлеціцца), зак. Зрабіцца крыху цёплым, падагрэцца. Хай вада зьлеціцца, пайду плацё намачу. Св. ЗЛЫТАЦЬ, зак. З'есці (пра гусей). Раз-два злыгалі i ішчэ дзюбы панастаўлялі— давай. Гр. ЗЛЫДУ'Х, м. Злыдзень. Такого злыдуха ішчэ ні бачылі на сьвеці. Пл. ЗМАЛЕ'НЬКАГА, прысл. Toe, што i з м а л я н к о с ь ц і. / змаленькаго ўсё хварэў, гэты Ладзё. А я к стары стаў — паздаравеў. Дзяр. ЗМАЛЯНКО'СЦІ (змалянкосыді), прысл. Змалку, змаленства, з дзіцячых гадоў. Ён i змалянкосьці ўсё некі здохлы. Дзяр. Яшчэ змалянкосьці добро помню ўсё гэто. Кар. ЗМАНУ'ЦЬ, зак.у непаш. Звыкнуць, уцягнуцца ў што. Яг змануў поначы чытацъ, так i ні хоча агонь запальвацъ. Ст. C. ЗМАХЛЯВА'ЦЬ, зак. Сказаць няпраўду, сылгаць, схлусіць. Слова ні скажа праўды, каб ні змахляваў. Гр. ЗМЬГЛІЦЦА, зак. Памыліцца. Мусіць, я ні туды іду, змыліўсё, ні па той дорозі? Гp. ЗМЬГЛЬНІК, м. 1. Змылак (кусочак мыла). Kp. 2. Кубачак для брыцця. У змыльніку мыла німа, быўмаленькі змыльнік, i той змылілі. Kp. ЗНАТУ'РАНЫ, дзеепрым. Натурысты, натурлівы. Знатураны конь, много ні паложыш— затнецца i ні з месца, хоць забіяго. Bap