Слоўнік народнай мовы Зэльвеншчыны (2005). П. У. Сцяцко

Слоўнік народнай мовы Зэльвеншчыны 43 Б ЕТДЗІЦЬ, йезак. Ездзіць. Егдзіў да дохтара Гр. Е'ДКІ (еткі), прым. Прыдатны да яды, смачны (пра траву, сена). Грудавоё от етко сено. Кр. ЕЛАВЕ'Ц (ялавец i ядлавец), м. Ядловец. Ялауцом вендзім каўбасы. Ст. С. Ядлавец парос велькі. Гр. ЕЛІНА' (яліна), ж., зборн. Ельнік. Пагналі ў яліну каравэ пасьвіць. Ст. С. Ж ЖАГЛЯВА'ЦЬ, незак., незад. Веяць (пра ведер). Дзе ты ўстойіш на таком ветры, так жаглюя. Гр. ЖА'ДНЫ, займ. Ніякі. Жаднагоратунку німа ад яго. Вар. ЖАЛАПА'ЦЬ, незак., незад. Піць, хлябтаць. Хай жалапая, хоцъ лопня, як ён меры ні ведая. Ст. С. ЖАМЯРВА', ж., зборн., абразл. Галота (пра дзяцей). Дзе ты накорміш жамярву гэту. Кр. ЖАНДАРО'ВЫ, прым. Светла-чырвоны. Кр. ЖАНЕ'ННЕ (жаненё), н., незад. 1. Жаніцьба. А дно жаненё наўме, а як рабіць — так німа. Св. 2. Выданне. Усе тры сынэ на жанені. Гр. ЖАНГЛА (жаніло), м., непахв. Жаніх, малады. Такого жаніла я сама знайгила сабе. А хто твой жаніло? Св. ЖА'ПКІ, мн., адз. жа пк а, ж. Металічная пласціна пад насок ці пятку (абцас) абутку. Наске ў ботах натто хутко сціраюцца, трэда жапкі падбіць — жалезо так ні зношваецца хутко. Гр. ЖА РНУЦЦА, зак. Ударыцца. 3 разьбегу яг жарнуўсё, гаги увачу пацямнело. Кр. ЖА'РЫЦЬ, незак. Біць, лупцаваць (не шкадуючы). Думаў, пячонкі адаб'е, так жарыў па сьпіне. Ст. С. ЖМГНДЗЩЬ (жміньдзіць), незак., зламоўн. Есці. Калі ён наесца? Яг дзень велькі — усё жміньдзіць i жміньдзіць. Вальк. ЖШВА'РКА, ж. Жняярка. Жніваркаю жалі. Зл. ЖУ'ИКА, ж. Жвачка. Карова жуйку жуе. Гр, ЖУРАВЕ'Й, м. Журавель. Чаго шыю выцягнуў, яг журавей? Вар. ЖЫВУ 'ШЧЫ, прым. Жывучы. Жывушчы, як кот. Даўг