Слоўнік народнай мовы Зэльвеншчыны (2005). П. У. Сцяцко

П.у.Сцяцко ДРЭ'ЙМА, ж., жартаўл. Кампанія, трупа, брыгада. Усе дрэймаюяк выйдзям— за дваньні выкапаям твае картоплі. Ст. C. ДУБАЛЬТО'ЎКА, ж. Хустка — вялікая суконная. Дубальтоўкаю i плечы акрыяш, ні адно голаў — i щплей будзя. Вальк. ДУБІНА', ж., зборн. Дубняк. У дубіне натто сіняке растуць. Гр. ДУ'НДЗІЦЬ (дуньдзіць), незак., жартаўл. Смактаць. Ніц есьці ні хоча, адно ўсё дундзіць цыцку. Bap. ДУРАЛЕ'Й, м. Дурань. От дуралей, адно съмяецца i съмяецца. Ал. ДУРАЛЕ'ША (дуралейіна), м. узмацн. Дурань, дурачына. Ст. С. ДУР АТА', ж., незад. Клопат. Вазьмі дзіця да сябе, то дураты колькі трэба адно. Кр. ДУРНГЦА, ж.} незад. Дарэмшчына, дармавое. Саўсім за дурніцу прадаў яблыкі. Гр. ДУРЬГЦА, ж. Дурная, дурніца. Хто з такою дурыцаю жыцімя. Ст. С. ДУРЭ'Ц, м. Дурань. Некі дурэц, ні чалавек з розумам. Гр. ДЫГА'ТЫ, прым. 3 доўгімі нагамі, цыбаты. От пятух дыгаты ў Настулі. Ст. С. ДЬГГАЦЬ, незак. Моцна біцца (пра сэрца). Як трохі параблю боляй, так i дыгая сэрцо. Кр. ДЫТУСЬ, м., жартаўл. Цыбаты. От выцягнуўсё, болыиы за бацъка— дыгусь гэты. Ст. С. ДЫ'КТА, ж. Фанера.Дыктаю абаб 'ю съценку. Гр ДЫ'ЛЯ, ж. Адна з дзвюх рамаў варштата. Дылі паставіў, а тагды навой i асталъноё прычапляй. Гр. ДЫХЦЕ'ЦЬ, незак. Пахнуць. Некай гары напіўсё, што з рота дыхціць смыродам. Дзяр. ДЭ'БАЦЬ, незак., спагадл. Ісці, дыбаць. От якг зь яго хадок. Дэбая крышачку кала дому. Гр. ДЭ'КА (дэко), н. Дэкаграм. Што там, яг дэко ні даважыла! Гр. ДЭ'НТКА, ж. Камера веласіпеда. Дэнтка ў ровары дух спусьцілаў Ст. С. ДЭ'ЎЖАР, м., незад. Даўжыня. Такі дэўжар гэты загон, дзе ты яго выжняш да полудня! Гр. ДЭЎЖАРЫ'СКА (дэўжарыско), м. i ж. узмацн. непахв. Даўжыня. / мяжу гэту ні скосіш да сьняданя, дэўжарыско такая. Гр