Слоўнік народнай мовы Зэльвеншчыны (2005). П. У. Сцяцко

Слоўнік народнай мовы Зэльвешігчыны 39 ДАПЭЎНЯ ЦЦА (дапяўняцца), незак. Дапытвацца, упэўнівацца (роспытамі). Сванька яе ўсё дапяўнялася, ці Валік наги там быў. Гр. ДАРАЖЬІНЯ', ж. Дарагавізна. Дзе ты дакупісься бало, даражыня такая была наўсё. Kp. ДАРЭ'СЦІЦЬ (дарэсьціць), зак. Разбурыць, разбіць дашчэнту. I так eoc той слабы быў, а як узяліся гной вазіць, то дарэсьцілі — распаўсё. Гр. Д АС А'ДА, ж. Прыкрасць. Гаш дасада бярэ на гэтаго старого: памагчы нічого ні паможа. Дзяр. ДАУГЕ'ЛЬ, м., непаш. Высокі, доўгі (пра чалавека). Даўгель гэты ў хату твою ніўлезя. Хіба на коленях стаяцімя. Гр. ДА'УНЯШШ, прым. Нясвежы. Даўняшнё масло— ні натто смашно, хіба сьвежаго зъощъ? Гал. ДАХАЛЕ'РЫ, прысл.у экспр. Надта многа. Прыягджай, дам зь мяшок, у міне дахалеры яшчэ тых картопяль. Гр. ДАХВАТО ВЫ, прым. Слабы, падатлівы да захворвання. Лепяй апратвайся, а то вецяр велькі, каб ні прастудзіўсё, дахватовы такі. Кр. ДА'ЦЦА, зак. Стаміцца. Чысто даўсё пры малатарні, прышоў як ніжывы. Вальк. ДВАИГА', ліч., застар. Двое. Двайгуўжэ маю, іўсё хлопцы. Гр. ДВУХЗГМАК, м. Пра цяля (жарабя), якое пражыло дзве зімы (каля двух гадоў). Кр. ДВУХЛА'ПКІ (двохлапкі), мн. Вілы (на два рогі) для падачы снапоў. Кр. ДЖВЭ'НГАЦЬ, незак., непахв. Балбатаць. Да ночы джвэнгалі п, каб ні паўганялі йіх с хаты старыя. Джвэнгаюцъ i джвэнгаюць— i языке йім ні забаляць. Гр. ДЖГА'ЦЬ, незак. 1. Біць, муштраваць. Хай джгая, папругу зьняўшы, раз зарабіў. Бо нілюцкі ты натто. Гр. 2. Сячы (пра ападкі). Од джгая дошч, як зь вяравок. Кр. 3. жартаўл. Хутка ісці. Дзе ты яго дагоніш, так джгая. Вар. 4. жартаўл. Заўзята есці. Папоўніцы джгая, ні глядзіць, што нісмашно падалі. Гр. ДЖЫГА'ДЛА (джыгадло), н. Джала. У шэршаня от велько джыгадло. Bap. ДЗЕ'НЯШНЯЕ (дзёняшнё), прым. Дзённае, надоенае сярод дня (пра малако). Яг гарачо ў хаці, то i дзёняшнё малако ні дастойіць да вечару, скісьня, ні то штораняшнё. Ст.С