Слоўнік народнай мовы Зэльвеншчыны (2005). П. У. Сцяцко

П.у.Сцяцко ГА'ЧКА, ж. Toe, што i гака. Гачкаю адно асыпаям бураке. Едн. ГЕТНУЦЬ, зак. 1. груб. Памерці. Думаяш, вечно жыцімяш. Не, гегняш i ты. Kp. 2. Забіць. I тагды гегнулі таго зайца. Вар. ГЕ'ЛЗАННІК, м. Той, хто келзае (гелзае) — кладзе цуглі ў рот каню. Такому гелзанніку гэтаго каня ні загелзаць: наравісты жарабец. Дзяр. ГЕ'ЛЗАЦЬ, незак. Кілзаць. Трэ гелзаць, а mo можа панясьці з возам— / касьцей ні пазьбіраяш, — вогір такі. Гр. ГІБА', ж. Мера па даўжыні асновы ці палатна (прыкладна 46 м); губка. Гібу за дзень вытку, яг заранё ўстану. Kp. Пяць гіп аснавала. Гр. ГІБА'ЦЬ: гібаць каравай — мясіць, рабіць каравай (ляпіць шышкі, кветкі). Гр. ГІЖА'ЦЬ, незак. Кішэць. А што там людзей тых было, гаш усё место гіжало. Дзяр. ГГЗНУЦЬ, незак. Кіснуць. / чаго ён гізьня, як настаня paнак? Гр. ГГРА, ж., жартаўл. Валасы, чуб. За гіру як вазьмусё — куды хоч завяду. Bap. Усю гіру апстрыгла. Kp. ГІРО'С, м., жартаўл. Дрэнная страва, варыва. Хіба гэтаго гіросу (пра зацерку) наясіся? Kp. ГГЦЦАЛЬ, м. 1. Сабакар. Гіццаль бало сабак лавіў. Гр. 2. Гарэза, свавольнік, гіцаль. Буду біць гіцля малого, харошаго. Kp. 3. застар. жартаўл. Вешалка (у адзенні). Kp. ГЛА'БАЦЬ, незак., незад. Мацаць. Чаго глабаяш? Па руках надаю! Гр. ГЛІВЕ'ЦЬ, незак., незад. Мерзнуць, калець (пры сырым надвор'і). Чаго на полі глівецьу такую нігадзіну? Ехаў бы дахаты! Ст. С. ГЛІНЯ'НІК, л/. Гліняная пасудзіна (гаршчок). Вар. ГЛУХЯНДЗЯ, СМС. Глушак (пра жанчыну). Кр. ГЛУШМА'Н, м. Глушак, глушэц. Нігды нічого адразу ні naчуя. Трэба мощно крычацъ глушману гэтаму. Гр. ГЛУШШГ, ж. Глухаватая жанчына. Мацней кажы, а то ні чуя глуьиня гэта! Св. ГЛЫКА'ЦЬ, незак. Глытаць. Глыкай, нітрьшайуроці. Ст. С. ГЛЬШУ'ЦЬ, зак. 1. Глытнуць. Кр. 2. перан. груб. Падзець, закінуць што так, што цяжка ці зусім няможна адшукаць. Дзе ты гльінуў сваю шапку, што ніяк ні знойдзяш? Вар. ГЛЭ'МАЦЬ, зак. Есці, хапаць на хаду (траву — пра кароў). Кр