Слоўнік народнай мовы Зэльвеншчыны (2005). П. У. Сцяцко

Слоўнік народнай мовы Зэльвеншчыны 35 ГЛЮЗ (глюс). м. Плесня (на скуры сала). Глюс сскрабі с сала іеш. Гр. ГЛЮ'ЗНУЦЬ, незак. Пакрывацца плесняй, «глюзам» (гл.). У расцы ccuio глюзьня, трэба вешаць апольцамі. Гр. ГНАЦЬ, незак. Даставаць мёд з рамак з дапамогай цэнтрыфугі. Дзяцько мёд гонщь, i пчолы ні даюць проходу; так тнуцъ. Вар. ГНАЯВЫ', прым. Прызначаны доя гною. Гнаявымі віламі разьбіваю (гной). Кр. ГНАЯ'НКІ, адз. гнаянка, ж. 1. Дошкі, што ставяцца замест драбін пры возцы гною. Бяз гнаянкау яг гной вазіцімяш? Гр. 2. толькі мн. Павозка доя возкі гною. У гнаянках на кярмаш ні паедзяш. Кр. ГНЁ'ШК, м., зняважл. Сутулы, сагнуты. Які гэто кавалер — гнёнік некі. Дзяр. ГШЛЯ'К, м.у зняважл. Хваравіты. За гэтым гніляком усё жыцёпакутую. Гр. ГНЭ'МЫЦЬ, незак., асудж. Біць, таўчы, караць. За што ты гнэмбіш гэто дзіця? Яно i так нідошло. Вар. ГНЯНУ'ЦБ, зак. Моцна ўдарыць. Хацеў забщъ, яг гнянуу. Ст.С. ГОЙСЬ!, выкл. Тое, штоi аюські.Гр. ГОгЛЫ, прым. 1. Няўзороены (пра вока). Голым вокам мох зацьменё сонца бачыцъ. Гр. 2. Пусты. 3 голымі рукамі ні пойдзяш нарадзіны! Ст. С. ГО'МДЖЬІЦЬ, незак., жартаул. Есці; комчыць. Чаго сухама гомджыцъ, бяры малаком запівай— смашней будзя. Гр. ГО'МТАЦЬ, незак., асудж. Класці абы-як, не згортваючы (пра адзенне). Німа, каб акуратнянько злажыў адзежу да ў сундук палажыў, а гомтая. Дзе яна ні патрэцца! Гр. ГО'РАЧ, ж. Надта горача; гарачыня. Од горач на дварэ. Я ку гаршку варыць. Кр. Белька горач ілетась была. Ст. С. ГО'РБА, ж. Куча. Картоплі ў горбу капаям, а тагды ў мяхе зьбіраям. Гр. Скідай каменёў горбу. Гал. ГОТКІ, прым., незад. Недарослы, хто яшчэ мала разумев; малакасос; ужываецца часцей як узмацняльнае слова. Куды яму ў школу— яшчэ дзіця горко. Ст. С. ГРАБЕ'ЛЬНЯ, ж. Конныя граблі. Едн. ГРАБЕ'НШК, м. Грабец. Кр. ГРАБЕ'ННІЦА, ж. Грабец-жанчына. Гр. ГРАБГЛЬНЯ (грабільнё), н. Дзяржанне ў граблях, грабільна. Вар