Слоўнік народнай мовы Зэльвеншчыны (2005). П. У. Сцяцко

П.у.Сцяцко ваду прадмета (каменя). Нічого на дне ні бачу: вахты нарабіў камяням. Едн. ВАЧАНЯ', н., мн. ВАЧАНЯТЫ (вачанята), пяшчотл. Вока, вочка. Отужэ адно вачаня расплюшчыў, потым другое. Гр. ВАШАВА'ЦЬ, незак., зламоўн. Калыхаць. От пагано дзігрі. Вашуй i вашуй. Ін і сьпіць. Гр. ВАШЧУРЫ'НА, ж. Вашчына. Моцно круціў цантрафугу, то гаш рамкі парваліся з вышчурынаю. Гр. ВЕЛЬКАЛЕ'Н, м. Даўгунец (лён). Велькалён дзе ні пасёй — уродзіць. Даўг. ВЕРАГОІАН (вяраплан i яраплан), застар. Самалёт. Дзяр. ВЕ СНІЦЫ (весьніцы), мн., перан., непаш. Пра рэдкія зубы. Вьіскаліў весніцы. Kp. ВЕТРАНГЦА (вятраніца), ж. Ветранае надвор'е. Такая вятраніца — з нох валіць. Bap. ВЕ'ТРАЦЬ, незак. Прасушвацца (на ветры). Хай ішчэ ветрая адзежа на сонцы, яна тут хутко высыхая. Гр. ВЕ'ЦЦЕ (вецё), н., зборн. Дробныя галінкі бярозы, з якіх poбяць венікі. Вещ нарэзаў, трэба венік зьвязаць. Е$альк. ВЕ'ЧАР, прысл. Увечары. Рано i вечар даю трасянкі, а ўдзень сечкаю кармлю каравэ. Гр. Рано i вечар даю, a ў дзень ні дойімо. Ст. C. ВЕ ЯЛКА, ж. Павека. Ячмень на воко сеў, гаш веялка спухла. Св. ВІДНІНА', ж. Відната. Цяперака ў хатах тых такая відніна. Ведома, алектрыка, нілямпа. Гр. ВІДО ЧАК, м. Карціна (на сцяну), пераважна пейзаж. От, відочакякі трэ павесіць. Гр. ВІДО'ЧНА (відочно) 1. прысл. Відавочна. Kp. 2. пабочн. сл. Відавочна. Hi я, так ён, відочно, зойдзя да щбе. Ст. С. ВГЛКІ, мн. I. Прылада (невялікая рагаціна), якою устаўляюць у печ (i вымаюць з печы) скавараду. Вілкамі сквараду бярэм, як блінцэ пячэм. Гр. 2. Відэлец. Hi рукою, вілкамі бяры каўбасу. Ст. С. ВІРГА'ЦЦА, незак. Брыкацца (пра коней). Мо конь віргаяцца, нілесь бліско, каб ні здаў. Kp. ВІРГЛГВЫ, прым. Брыклівы. Ззаду ні падлась: вірглівы (конь). Kp. ВГРЛА, мн., непахв. Toe, што i в i p л a ч ы. У Мані акуратныя вочы, a ў мужыка яе — вірла некія. Як вылупіць свае вірла, то хоць ты с хаты ўцякай. Гp