Слоўнік народнай мовы Зэльвеншчыны (2005). П. У. Сцяцко

Слоўнік народнай мовы Зэльвенінчыны 23 ВАЙЦЯ'ЦЬ, незак. Лаяць, выгаворваць, прабіраць. Як застаўлежачы— от вайцяў, што ні касілі. Bap. ВАЛАЧА'Й, м. 1. Валацуга. Адно валочыцца за ею — валачай гэты. Ст. С. 1 ў хаці ні пасядзіць — усё пацягнуўсё i пацягнуўсё, як валачай. Гр. 2. Бадзяга. Дзе ён ні бьіў— валачай гэты! Kp. ВА'ЛЕНТ (валянт), м. Вясельная сукня. Встянт маладая злажыла на вяселё. Kp. ВА'ЛЕЦ (валяц), м. Вальс (танец). Зл. ВАЛКАВАТЫ, прым. Сыраваты. Німа як браць сена: ішчэ валкавато, каб ні папрэло ў гумне. Ст. C. ВАЛО'КІ, застар. Вераўчаныя лапці. Едн. ВА'ЛЯНКА, застар. Пасудзіна з дошчак (авальнай формы) для захоўвання высевак, мукі. Гр. ВАННАРСГВЫ, прым. Ганарысты, з пыхай. Быля c кім ні гаворыць, ваннаровы такі. Kp. ВАНЦА'К, м. Хвароба страўніка; панос. Некі ванцак напаў на хлопца, ні можа нічого ў pom узяць, зьзесці, усё бегая, на двор гоніцьяго. Гр. ВАТА, ж. Згатаваная страва, часцей рэдкая; варыва. Вары ні паясі — яг голодны ходзіш. Гр. ВАРАЖЭ'Й, м. i ж. Варажбіт. Які зъ яе варажэй! Кап цыганка, тая наваражыла п. Кр. ВАРАЖЭ'НШК, м. Тое, што i варажэй. Кепскі съ цябе варажэннік, рас ты нічого мацяры ні вываражыў! Гр. ВАРАЖЭ'ННЩА, ж. Жан. да в а р а жэ нн і к. Маня наша добрая варажэнніца— што хочаш вываражыцъ. Гр. ВАТНАСЦЬ, ж. Парнасць. Мусяць, дождж будзя — варнасцъ такая, варыцъ, яку гаршчку? Ст.С. ВАРЬГЦЬ Р г а л а в а в а р ы ц ь — цяміць, разумее, кеміць. О, у яго галава варыць: што хоч напіша. Кр. Головы варацъ, так вывучацца на велькіх людзей. Гр. ВАРЬГЦЬ II, незак., безас. Парыць (пра надвор'е). Варыць, мусі, надошч. Гал. ВАРЭ'ННЩА, ж. Кухарка. Ты малая ішчэ, дзеткі, каб варэнніцаю быць. Хай маці сама варыцъ. Гр. ВАТАРГА, ж. Сварка, грызня. Ш магу цярпецъ ватаргі гэтае. Усё грызуцца адно з адным i спакою німашака. Дзяр. ВА'ХТА, ж. I. Хвалі на рацэ (у час ветранага надвор'я). Як вахта, німа як рыбу лавіць вудачкай. Едн. 2. Кругі ад кінутага ў