Слоўнік народнай мовы Зэльвеншчыны (2005). П. У. Сцяцко

П.у.Сцяцко БАБО'К, м. Бабоўнік. Дзяр. БАГА'ЦТВА (багацтво), н. Багацце. Гэдулькі багацтва спалілі нямчурэ тыя! Зл. БАДА'К, м. 1. Асот. Бадаке заглушылі ўвесь ячмень. Kp. 2. Вазон-сталетнік. Гр. БАЙ: у словах з казкі: Бег бай na сьцянё, баяць ці не? Kp. БА'ЙБУС, м. Дурань. Зл. БАЙЧ, ж. Пуга. Едн. БАКАВГЦА, ж. Бакавая частка тушы; бакавіна. Бакавіцы тонкія — мало клустасці нащчэ. Гp. БА'ЛА (бало) 1. прысл. Даўней, раней, уперад. Бало дзеці ні такія цікавыя былі. Гр. 2. пабочн. сл. Бывала. Ён, бало, сядзя i сядзіць на ганку да вечара. Kp. БАЛВА'Н, м. 1. Снегавая баба. Kp. 2. Дурань. Што гэты балван зробіць люцко? Bap. БАЛЕ'СЦІ (балесьці), мн., іран. Хвароба, хваравітасць. Каб бізуна даў, тоўсе балесьці паўцякалі n. Ст. C. БАЛОТА (балото), н. 1. Сенакос. Хутко вырабілі i мы сваё болото, хоцъ сена i нівельміся много. Kp. 2. Луг. На балоці атава вырасла. Гp. БАЛЮ'ШЧЫ прым. Балючы. Нарыў, i такі балюшчы — ні ведаю, дзе падзецца. Bap. БАЛЯНО'ЎКА, ж. Веласіпед з шырокімі коламі. Зл. БАЛЯ'СКІ, мн., асудж. Зубы. Чаго баляскі выставіў i смяесься? Гр. БАЛЯ'ШЧЬІНА, ж. Баляса (у плоде). Як выщгну с плоту баляшчыну, то я табе наагрызаюсё. Св. БА'НКА, ж. Бляшанка для адстойвання смятаны. У банцы малако ў калодзісі. Пл. БА'НЯ, ж. Лазня. Баню ўсяле зрабілі ўжэ. Даўг. БАРАБО'ХА, ж., экспр. Тоўстая, трыбухатая жанчына (paдзей — карова, авечка). Mo кіль сто i боляй зацягня барабоха тая, дальбох праўда. Ст. C. БАРАЗНА', ж. Радок бульбы. Дзьве баразьне выбраў картопяль да полудня. Ал. БАРАНАВА'ННІК, м. Той, хто барануе. Гал. БАРВГНЕЦж Від расліны — барвенак. Ст. C. БАРО'ЦЦА, незак. Бадацца. Гэта карова борацца, ні лесь, дзеткі, даяе. Гал