Слоўнік народнай мовы Зэльвеншчыны (2005). П. У. Сцяцко

Слоўнік народцай мовы Зэльвеншчыны 15 АХАЛО'ДАЦЬ, зак. Астыць, ахаладзіцца. Пакуль ты зьбярэсся есьці, тоўсё ахалодая. Ст. C. АХА'ЯЦЬ, зак., зламоўн. Гл. а х а й в а ц ь.Л хто твайіх дзяцей ахая, як хварэцімяш? Гр. АХВАЩ'ЦЦА, зак. Захварэць, выпіўшы халоднай вады (калі ўвагрэешся). Негито пристало да яго. Mo ахваціўсё. Так воду жлукціў, з гараня прышоўшы. Kp. АХІЛГЦЦА, зак. Ахінуцца. Хоць хусткаю ахіліся, усё цяплей будзя. Kp. АХІЛГЦЬ, зак. Ахінуць. Ахілі шалікам шыю, раз горло баліць. Св. АХІЛЯ'ЦЦА, незак. Гл. a х i л i ц ц а. Хай ахіляяцца, кап цяплёй было. Kp. АХІЛЯ'ЦЬ незак. Гл. a х i л i ц ь. Bap. АЦО'УКЛАЕ (малако), прым. Якое пачало кіснуіць, але яшчэ не скісла. Німа як ацоўклым забельвацъ. Гp. АЦО'ЎКНУЦЬ, зак. Пачаць кіснуць, быць нясвежым (пра малако). Збяжыща, німа яг забельвацъ молоком: ацоўкло. Св. Ацоўкня, чаму не, у цёплум стаяўшы грлы дзень. Kp. АЦЯТЩА, зак. Згубіць жаданне есці. Hammo добро еў паршу к бацьвінё, але ацяўсё — іўрот цяпер ні бярэ. Вальк. АЧУЦІ'ЦЬ, зак. Прывесці ў прытомнасць, ажывіць. Ледзьвя яго ачуцілі пасьля наркозу; думалі — умёр. Зл. АШТЫГА'ЦЬ, зак.у жартаўл. Біць, муштраваць. Бацько йіх часто аштыгая, як ні слухаюць. Гр. АШЭ'РГАНЫ, прым. Абарваны, абадраны (пра адзенне). I як табе ні брытко людзям паказвацца такім ашэрганым? Што ў цябе німа чаго апрануць? Гр. АЮ'СЬКІ, выкл. Вокліч. Ужываецца пры адгоне свіней. Kp. Б БА'БА 1,ж. Гатунак грушы; бэра. Kp. БАЪА И, ж. Саха, развіліна калодзежнага жураўля. На бабі коварат сядзіць. Ст. C. БА'БЕЦЬ (ба'бяць), незак. Маршчыніцца, карабаціцца ў выніку засыхания (пра грушы, бульбу). Картоплі бабяюць ад духоты, гарачо йімухаці. Kp. Грушы ні гніюць, адно бабяюць. Гр