Слоўнік народнай мовы Зэльвеншчыны (2005). П. У. Сцяцко

П.у.Сцяцко Ч ЧАЛАВЕ'ЧАК, м. Зрэнка. Парнуў у самы чалавечак, то дзе ён ні асьлепня. Кр. ЧАМАЙДА'Н, м. Чамадан. Kyniy сабе менгиы чамайдан. У яго гэтых чамайданоў дагібялі. Kp. ЧА'МКАЦЬ, незак. Чаўкаць (есці). Hi можа, як людзі, a, як сьвіня, чамкая. Яр. ЧАПГЛЬНЯ, ж. Страха на слупах, пад якой захоўваецца сена. Пат чапільню зложым сено. Ст. C. ЧАПУ'РЫЦЦА, незакэкспр. Прыхарошвацца. На музыкі пойдзя, такусё чапурыцца. Яр. ЧАРАНО'К, м. 1. Дзяржанне, ручка. Чаранок да сярпа зрабіў. Kp. 2. Пруток, на якім круціцца вітушка (матавіла). Чаранок выпадая з вітушкі. Ст. C. ЧАРВЕ'ННЕ (чарвенё), н. Адкладванне яечак пчалінай маткай. Само чарвенё, ні зачапай пчол! Kp. ЧАРСТВЫ', прым. Які старціў свежасць, мяккасць., стаў цвёрдым, сухім; чэрствы. Як мне, то гэты чарствы хлеп смашнейшы за сьвежы, што ліпня да дзяснаў. Дай мне чарствого пірага. Гр. ЧАСАВЭ'ЛЬНЯ, ж. Машына для часання воўны. На часавэлъню пусьціла воўну. Дзяр. ЧАСТАКО'ЛІНА, ж. Кол у частаколе. Частаколіну adapвалі, i куры ў вагарот лазяць. Kp. ЧАСЫ (часэ), мн. Гадзіннік. Часэ кепско ідуць. Нетто ацстаюць усё. Зл. ЧА'ЎРАЦЬ, незак. 1. Сохнуць, вянуць. От, німа росту картоплям гэтым бяз дажджу — адно чаўраюць. Гр. 2. Ліпець. Якоё с старого жыцё — чаўраяш ішчэ. Kp. ЧАЦВЯРТА'Я (чацьвяртая), застар. Мера зямлі — 5 га (1/4 участка). Гр. ЧАЦВЯРЦГНА (чацьвярціна), застар. Toe, што i чацв я p т а я. Едн. ЧВЭ'РА, м. i ж., экспр. Гаварун. Будзя байкі баяць, старая чвэра. Гp. ЧВЭТЫЦЬ, незак., жартаўл. Гаварыць (многа, лішне). Хай пярастаня чвэръщь, скажы, а то галава баліць. Ст. C. ЧКЭ-ЧКЭ!, выкл. Так клічуць свіней. Bap