Слоўнік народнай мовы Зэльвеншчыны (2005). П. У. Сцяцко

П.у.Сцяцко ЦІШКА', прысл. Патаемна, спадцішка, цішком. Гэты хітрусь Йіваначкоўсё цішкаробіць, каб ніхто ні ведаў. Гр. ЦОХ-ЦОХ!, выкл. Так клічуць парасят. Гал. ЦУБРЫ'ЦЬ, незак., экспр. Цурчаць, моцна ліцца. Од дошч цубрыцъ na блясі. Ст. C. ЦУ'KEP (цукяр), м. Цукар. Цукяр пяскавы. Зл. ЦУ'НГЛІ,л*«. Цуглі.Едн. цу'НТАР, м. Крэсіва. Цунтар i цыр— i агонъ будзя. Кар. ЦУ'ХЛІЦЬ, незак. Жлукціць (піць). Адну воду цухліць, ніц ні есьць. Гр. ЦЬІБУЛЕ ННЕ (цыбуленё), н. 1. зборн. Пер'е цыбулі. У галаўке цыбуля слаборасце, а цыбуленё ні благоё. Гр. 2. Шалупінне цыбулі. Яйца на вялігдзень хварбуюць — вараць йіху цьібулені. Гp. ЦЬІБУРЭ'ННЕ (цыбурэнё), w., зборн. Сцябло тытуню; цыбуры. Цыбурэня ні прымаюць, адно лісьцё. Вальк. ЦЬІГАНЧАНЯ', н. Дзіця цыганоў. Недзя цыганчаня згінуло, цыганэ шукаюць. Ст. C. ЦЬГМБАЛ, м.9 жартаўл. Высокі, падгалісты Выпярсё, хутко будзя роўны з бацькам, цымбал гэты. Ст. C. ЦЬГМАНТ, м. Цэмент. Гр., Kp. ЦЬГНГЕЛЬ (цынгяль), м. Спускавы кручок (вінтоўкі). Ужэ, здэцца, i за цынгяль бярэцца нямчурыско гэты, хоча стрэльнуць у цябе. Ал. ЦЬГНДРА, ж. Пра цвёрдае. Сыр высах. Цындру гэту ні ўкусіш. Св. ЦЬГПУСЬ!, выкл. Так адганяюць куранят. Bap. ЦЫР, м. Губа (расце на дрэве); цэра. Цыр варылі ў лузі i выбівалі. Од бярэща добро (як красанеш) агонъ. Угр. ЦЫТРЫНО'УКА, ж. Гатунак салодкіх яблыкаў. Гр. ЦЬГЦКА I, ж. Сасок. C цыцкімалако сьсе. Яр. ЦЬГЦКА II, ж. Адбітая (адцягненая) частка ляза ў касе. Усю косу на цыцкі пабіў, ніўмеючы кляпаць. Kp. ЦЫЦО'ХА, ж., экспр. 3 вялікімі цыцкамі. На карову кажуць цыцоха", каліў яе цыцкі велькія, добро дояцца. I на дзеўку— як цыцке выпучаныя, велькія.Гр. ЦЬМА-ЦЬМУ'ШЧАЯ, прысл. Надта многа, безліч. Кар., Вар. ЦЭ'ВА, ж. Цэўка. Цэву ссукаў i годзі. Кар. Цэву выкапалі — недзя чалавека пахавалі тут. Кар. ЦЭ'ЛКІ, прым. Які метка страляе. Чаму ён ні пацэліць, цэлкі такі. Пл