Слоўнік народнай мовы Зэльвеншчыны (2005). П. У. Сцяцко

Слоўнік народнай мовы Зэльвеншчыны 133 ЦЕМНАТЭ'ЧА (цямнатэча), ж., узмацн. Цемра, цемната. А на дварэ гртнатэча, хоцьу воко калі. Гал. ЦЕ'МНАЧ, ж. Toe, што i цемна тэ ча. Нону такая цемнач, хоць на воўка лесь. Ст. C. ЦЕ'МЯНЕ (цемянё), н. Цемя. I ў яго доўго цемянё ні зарастало, як малы быў. Гр. ЦЕМЯНУ'ЦЬ (цямянуць), зак. Моцна ўдарыць. Чуць ні забіў, як грімянуў калом пагалаве. Св. ЦЕ'НЖАР, м., незад. 1. Цяжар. Дзе ты бачыў, кап такі ценжар двох паднялі. Вальк. 2. Цяжкі. Такі ценжар гэта штука, на вос ні зваліш. Гр. ЦЕРАБГЦЦА (цярабіцца), незак 1. Церабіцца. Яр 2. Сіліцца вылезці (з-пад каго). Дарма ты ірірэбісься — ні вылязяш с-пад міне. Яр. 3. Чухацца. I чагоўсё щрэбщца, як каросьлівы! Даўг. ЦЕРАБГЦЬ (цярабіць), незакэкспр. Абіраць (здымаць з дрэва). Од гіцлі, поўныя кішэні наабіралі іяшчэ щрэбяцъ (яблыкі). Kp. 2. Біць, лупцаваць. Паймая i цярэбіць na вушах гіцля гэтаго. Св. ЦЕ'РАД (церат), прыназ. Сярод, пасярэдзіне. У куце сяцъ, ні церат хаты прымасьціўсё. Гp. ЦЕТНІЦА, ж., перан., жартаўл. Ненаедны. От церніца гэта! I калі яна наесі{а. Kp. ЦЕТПНУЦЬ, незак. Нямець, дзервянець. Як патрымаяш доўго руку ўверху, так церпня, як ніжывая станя. Даўг. ЦЕЦІВА' (цяціва), ж. Надземная частка раслін, націнне. На цяціву картоплі ні благія, аякія будуць — капанё пакажа. Гр. ЦЁНГ (цёнх), м. Цяга. Цёнгу німа, i дыму поўна хата. Kp. 0 Адным цёнга м — бесперапынна, не сціхаючы (незад.). Спаць ні сьпіць, адным цёнгам енчыць. Гр. ЦЁ'ПКАЦЦА, незак. Калашмаціцца, высыпацца (пра незарублены край тканіны). Цёпкацца будзя, як ні зарубіш хустку. Гр. ЦЁ ТУШКА (цётушко), ж., пяшчотл. Цётачка (пры звароце). Каб я так жыва была, праўду, цетушко, кажу. Дзяр. ЦГЖЫК, м. 1. Чыж. I ціжык пшаніцу любіць. Kp. 2. Ваўчок (забаўка). От круціцца ціжык. Св. ЦГПУ-ЦГПУ, выкл. Ціп-ціп. Ціпу-ціпу, мае курачкі, я вас пакармлю, кап добро нясьліся. Зл. ЦГПЦЯ, ж., дзіц. Ціпка, курыца. Ціпціо паймай мне, я карміціму яе хлебам. Kp. ЦГСЬКІ!, выкп. Вокліч, якім адганяюць жарабя. Ст. C