Слоўнік народнай мовы Зэльвеншчыны (2005). П. У. Сцяцко

П.у.Сцяцко ХРО'ПНУЦЬ, зак. 3 трэскам, нечакана зламацца. Hammo крохкая асіна. Як сеў на сук, так i хропнула. Г ал. ХРОСЦЬ (хросьць), м. Тое, што i х рас то к. Хросьці апціраям с картопяль. Кар. ХРУШЧ, м., перан., непахв. Малы, благі чалавек. Сама велька, мажная жонка, а за такого хрушча замуш пайшла, што кот за ноч зьзеў бы яго. Ст. С. ХТО-БА'ЧАЧЫ, заіш. Хто-ніхто. Хто-бачачы i пасеяў, а ты ні згараў нават. Гр. ХУДАШЧА'ВЫ, прым. Хударлявы. Не, ні мажны хлопяц, худашчавы. Даўг. ХУДНЯ'ЦЬ, незак. Худзець, худнець. Корму яг забракуя, худняя скаціна. Ал. ХУДЭ'БА, м. i ж. Худзізна. Есъць — / яго есьцъ — худэба гэта. Св. ц ЦАДЗГЛАК, м. Цадзілка. Пацёк цадзілак. Вальк. ЦАПЕ'ЛЬЕ (цапельё), м. Цапілына. Задоўго цстелъё. Кар. ЦАГП'ДЛА (цапіддо), н. Цапільна. Біч сарваусё с ьрпідла. Едн. ЦВА'НЫ, прым., іран. Харошы, добры. Чаму ні любіць такого цванаго кавалера? Дзяр. ЦВГЧЫЦЬ (цьвічыць), незак. Муштраваць. Будзя табе цьвічыць каня гэтаго. Гр. ЦВІЧЭ'ННЕ (цьвічэнё), н. 1. Вучэнне, муштраванне. I цьвічэнё тваё ні паможа, як сам за розум ні возьмяща. Ст. С. 2. Манеўры, вучэнне (вайсковае). Як цвічэнё было, цъма-цъмушчая салдатау тых наехало. Гр. ЦЕ-ЦЕ-ЦЕў, выкл. Так клічуць гусей. Пл. ЦЕЛЯПА'ЙЛА (цяляпайло), н. Маруда. Колькі яна выжня за дзень, гріляпайло гэто. Кр. Ідзіхучэй, цяляпайло! Ст. С. ЦЕЛЯПА'ЦЦА (цяляпацца), незак. 1. Хістацца, матляцца. Нетто цяляпаяцца. Мо колас які. Яр. 2. асудж. Паволі, марудна працаваць. Які зь яго работнік! От, цяляпаяцца, абы дзень да вечару. Св. 3. жартаул. Ісці ўразвалку. Просто ідзі, ні цяляпайся! Кр. ЦЕЛЯПЕ'И (цяляпей), м. Целяпень, маруда. Кап хоць трохі хутчэй рабіў щляпей гэты. Гр