Слоўнік народнай мовы Зэльвеншчыны (2005). П. У. Сцяцко

П.у.Сцяцко АДУКАВА'ЦЬ, незак. Муштраваць. I чаго ён узяўсё каня адукаваць — усё пугаю па храпах шлёгая! Гp. АДУ'PA: а дура га лав ы — адурыць (галаву). Ст. C. АДХЛЯ'ШЧЫЦЬ (атхляшчыць), зак., асудж. Адчыніць (дзверы) — звычайна — надоўга. Падло, шмаравос гэты, адно зачыняй за ім хату: атхляшчыць i пайшоў. Гp. АДХУ'КАЦЬ (атхукаць), зак. 1. Адхукаць. 2. перан. Выхадзіць, выратаваць ад смерці. Ледзьвя атхукалі, якупаў с стога. Гp. АДЧУЖЬГНІЦЦД (аччужыніцца), зак. Адчужацца. Аччужыніўсё i знацца ні хоча. От сваяк які ў нас! Дзяр. АДШПА'РЫЦЬ (ачшпарыць), зак. Адлупцаваць, набіць. Боляй ні лазіцьу яблыкі, як ачшпарылі. Ст. C. АДШЧЫКНУ'ЦЬ (ачшчыкнуць), зак. Адрэзаць, адцяць. Ножна гострыя — магу i паляц ачшчыкнуць. Kp. АДЯ'ДА, ж., зняважл. Надаедлівы (сваёй просьбай). Дай ты яму тую кнішку, хай сэрца ні ad 'ядая ад'яда гэта. Ст. C. АЖЫГА'НЕЦ (ажыганяц), м. зняважл. Той, хто хутка зношвае адзенне. Каб жалезно было — раз-два i парве ажыганяц гэты. Гр. АЖЫГА'ЦЬ, незак. іран. Біць (кіем), караць. Раз зарабіў, то i ажыгаюць, бо нілюцкі такі. Bap. АКАНГЦЫ, м н а д з. а к а н і ц а (i акяні ца), ж., перан. Навочнікі ў вуздэчцы. Едн. АКЛАДА'ЦЬ, незак. Лупцаваць (бязлітасна, моцна). Як мілянькі стаў, як наакладала, а то ўсё ні слухая, як усяроўно просіцца акладаць яго. Гр. АКЛА'ДЗІНА, ж. Частка драбінаў (у возе акладзіны змацоўваюцца лёсткамі). Жэрткі выстругаў на акладзіны, ішчэ ляскаў бракуя, каб драбіны зрабіць. Дзяр. Сядавіся на акладзіну. Kp. АКРУЦ'ЦЬ, зак. Завязаць (хустку). Канаплянку акруці, мо халадно будзя. Гр. АКУЛЯ'РЬІ, мн., перан. Навочнікі ў вуздэчцы. Кар. АКУ'ЦЦЕ (акуцё), н. Акоўка. Лыжы бяз акуця. Яр. АЛЬШЫНА' ж., зборн. Альхоўнік, альшаннік. У алыйыне пасе каравэ. г р-„ АЛЯКТРО УНЯ, ж. Электрастанцыя. Зэльвянская аляктроўня мало алектрыкі давала. Даўг. АМАРАТУ'РА ж., застар. Пенсія. Яг даўнёй, то хто табе тую амаратуру плаціў бы. Гэто щперака старыя пэнсію маюць, ўласць паклапацілася. Зл