Слоўнік народнай мовы Зэльвеншчыны (2005). П. У. Сцяцко

Слоўнік народнай мовы Зэльвеншчыны 127 УКЛЕ ЯЦЬ, зак., экспр. Пабіць, агрэць. Hi хоча слухаць, пакуль ні ўклейіш na мордзі. Дзяр. УКО ПАНЫ, прым. 1. Укопаны. 2. перан. Нерухомы, які не паказвае жыцця. Спіць— нуўкопаны. Гр. УКРА'ДКАМ (украткам), прысл. Крадком. Хочаш, так попытай, a ні ты украткам цягняш. Гал. У'ЛЬГА, ж. Аблягчэнне, льгота. Мне, старой ніякай ульгі німашака, тому поўно плачу за квацеру. Зл. УЛЯ', часц. Вось, вунь. Уля i дахаты ўжэ пара, а мы нічого ішчэ ні купілі на кярмашы. Гр. УМАНУ'ЦЬ, зак., асудж. Прывыкнуць. Умануў нічого ні есьці рано i так ходзіць голодны да полудня. Вар. УМГТУСЬ, прысл. Каласы да каласоў (класці); мітусь. Умітусь снапэ на mopni кладзем. Кр. УМЫЛГЦЦА, зак. Страціць. Пакулъ зъбегау па гроты, умьіліўсё калейкі, трэба зноў с конца стаяць. Кр. УПА'СЩ, зак. Накінуцца, напасці. Я купаліў капусту чэрві, то ўсё чыста зьзелі: лісьгрі німашака, адныя качанэ стрычаць. Жуке ўпалі ў картоплі. Як ні патруціць іх — зьядуць картапленё ўсё. Kp. УПІРА'ЦЬ, незак., безас. Прыпіраць. Мне ні ўпірая, можаш аддаць i праз месяц. Угр. УПО'РУЧ, прысл. Радам, поруч. Упоруч паселі ў возі, а фурман адзін сьпераду. Гал. УПРА'ЎКА, ж. Работа па гаспадарцы (дома). Іўпраўка— ні малая работа: накармі, напой i скаціну i вас. Св. УПРЫ'ЦЩЬ, зак. экспр. Моцна звязаць. Як упрыцім, ні паварушысься. Вальк. УПЫ'Н, м. незад. Супакой, стрыманне. Прамануў — ідзе i ідзе ў тоё сяло, i ўпыну на яго німа. Св. УРАДАВУ'Ю, прысл. Побач, у рад, у шарэнгу. I чаго вы пасталіўрадавую? Садзещся i чакайця свайго (выкліку). Св. УРО'Д (урот), м. Ураджай. Яг добры ўрот} то i з гэтаго na пудоў сорак намалочваям. Гр. УРУЧКГ (уручке), прысл. Роўна з драбінамі (накласці воз). Много ні бяры сена — уручке накладзі i ець хучэй. Вальк. УРЭ'Х, м. Вузенькая палоска глебы (ля разоры), якую acтаўляе неспрактыкаваны араты. Слабы гараньнік, рас урэх ні возьмяш. Гр