Слоўнік народнай мовы Зэльвеншчыны (2005). П. У. Сцяцко

П.у.Сцяцко ТЭ'ЎШЧАР, м. незад. Тоўсты. Дзе ты яго двох падымяш! Тэўшчар гэдыкі комель той. Гp. ТЭ'ЧКА, м. 1. застар. Партфель. Бало ўсе ўжэнднікі c тэчкамі хадзілі за Польскою. Kp. 2. іран. Сумка, партфель. Hyŭ велька тэчкаў цябе, сынку! Яр. У УБСЛНА (убойіна), м. i ж. Неслух, вупар, лянівы. Дзе ён табе пойдзя! Лепяй паляжыць — убойіна гэты. Гр. УВАБРАЦЬ, зак. Зжаць (скасіць) i забраць зжатае (скошанае); убраць. Добро штоўвабралі з-за пагоды, а то як раздажджыцца— згнілоп. Kp. 1 мы ўжэўвабралі— у гумне ні змарнуяцца. Ст. С. УВАРЬГЦЦА, зак., непаги. Модна спацець, увапрэць. Гаги цячэ зъ яго, так уварыўсё, на лыжах егдзячы. Дзяр. УВЫ1ШСГ (увышке'), прысл. Увысь, увышыню. Гэта бярэзіна тонкаяьаля высокая, гоніць яеувышке. Св. УГАЛО'УНЕ (угалоўня) прысл., незад. Абавязкова, канечне. От, угалоўня яму на торх сёніка! Другімразам паедзяги. Вальк. УДОД (удот), м. 1. Удот. 2. абразл. Дурань. Холера з гэтым удотам гито люцко зробіш. Гр. УДУ 'ХА, ж. Дыхавіца. У духа напала, ні магу аддыхацца. Св. УДЗЮ'БАЦЦА, зак., непаги. Памыліцца, у незнаемым бачыць знаёмага; укляпацца. I гито на міне нашило: удзюбаўсё ў пеку жонку — мая сванька, / ўсё! Аля не, ні яна была гэто. Гр. УЖЭ'НДШК, м. Службовец. Пры Польгичы с тэчкамі такімі ўжэнднікі хадзілі адно. Пл. Ужэнднікам некім робіць у горадзі. Ал. УЗІРА'ЦЦА, незак. Глядзець. Узірайся сюды, а не ты назад узіраясься. Ст. С. УКАМЯНЕ'ЦЬ, зак. Стаць каменным, скамянець. На марозі ўкамянело сало. Кр. 2. зламоўн. Стаць нерухомым. Чаго ты ўкамянеў на лаві гэтуй? Ідзі карові дай есьці. Яр. Села, як укамянела, ні падняща. Гр. У КАР А'ЦБ, зак. Даць кару, пакараць. Укаралі, так пярастаў рабіць гито ні трэба. Даўг. УКВЯЛГЦЬ, зак. Давесці да плачу. I хто гэто дзігрі ўквяліў? Чаго яно, бедно, плача? Кр