Слоўнік народнай мовы Зэльвеншчыны (2005). П. У. Сцяцко

П.у.Сцяцко СТЫДЗГЦЬ, незак. Сарамаціць. Як i ты стыдзіць будзяш — мо паслухая, чалавекам станя. Кр. СТЬГЧКА, ж. Сутыкненне, сутычка. Зь немцамі ў гэтум лесі стычка была. Кр. СУДЗГНА, ж. Вялікая кадушка (на 30-50 пудоў зерня). Едн. СУК, м. 1. Сук. 2. перан., асудж. Скупы чалавек. Дзе ён табе пазычыцъ што, сук гэты! Св. СУКА'ДЛА (сукадло), и. Прыстасаванне для звівання нітак на цэўку; сукала. Вальк. СУКА'Ч, л*. 1. Модна засуканая часта ніткі, што скручваецца ў пятлю. Лішнё сучаги, гаги сукачэ круцяцца на шпулі. Гр. 2. Бруд, які змываецца з цела. Як стаў церці сьпіну, во колькі сукачоў нацерласё. Ст. С. СУКО'ВША, ж. Сукаватае палена (бервяно, кій). Я сабе глаткі кіёчак выражу ў лесі, нашто мне такая суковіна! Гр. СУКО'НШК, м. Плашч з даматканага сукна. Суконнік па кажусі на догич кладзем. Кар. СУМАТОХА, ж. Мітусня, беганіна. У такую суматоху i ганавіцы згубіш, ні то што шапку. Угр. СУНДУ'К, м. Куфар. У сундуку рубашка ляжыцъ, кладзі (на сябе), як трэба. Зл. Паралельна бытуе i куфар. СУНДУЧО'К, м. Куфэрак для бялізны. Плацё помыла i ў сундучок, пакачаўшы, палажыла. Можаш сарочку браць, там яна. Вар. СУПО'ЛЬНЩА, ж. 1. Суцэльнае адзенне. Hi відно, каб дзе шшыто было, мусіць супольніца. Ст. С. 2. Доўгая i шырокая дзіцячая сарочка. Нашто ты гэту супольніі(у кладзеш дзіцяці на дзенъ. Гр. СУТАЛАКА, ж. Штурханіна, мітусня. У такой суталацы дзе ты толкам што зробіш. Ал. СУТАЧКІ, мн. Вузкі праход між снапамі ў гумне. Тут пшаніцу зложымо, а там жыто; а гэтыя сутачкі— мо ячменям. Гр. СУ ТКА, ж. Суткі. За сутку зробім. Едн. СУХАРЭ'БРЫК, м. Худы, адныя косьці. От сухарэбрык гэты! Гр. СУХАЯ'Н, м., гумар. Пра кашчавага, сухарэбрага чалавека. Твой мажны хлопяц, а мой сухаян нею — адныя рэбра стрычаць. Дзяр. СУХЮТКІ, прым. Зусім сухі. Можно браць: сухютко сено. Ст. С