П.у.Сцяцко СТАКАНЕЦЦА, незак., рэдк. Клапаціцца, турбавацца. Некія ніўдалыя цяперака ў нас парасята: есьці ні ядуць, адно малако смокчуць, як увальеш у нарыто. Стаканіся ні стаканіся, a ўсё на глум ідзе. Гp. СТАЛЬВАТА, ж. Трайны ворчык для пары коней. Як двайіма гарацімяш — сталъвагу нясі. Г ал. СТАЛЬНГЦА, ж. Кружок (на ім рэжуць, крышаць). Стальніцу парэзаў, а жыла цэла. Кар. СТАЛЮТІ, мн. Козлы (для распілоўкі дроў); сталюга. Сталюгі нясі, распілуям кругляк які на дрова. Гр. СТАНАЎНЫ', прым. У парты. Дзе ён паслухая щбе, станаўны такі! Ст.С. СТАРАЖАВА'ЦЬ, незак. Вартаваць, пільнаваць, ахоўваць. Бацько становіцца на нову працу — будзя стражавацъ краму, каб зладзейі ні пракралі наго. Кр. СТА'ШК, м. 1. Ліфчык. Яр. 2. Бюстгалтар. Яр. СТАРАНА', ж. Бакавая частка гумна для складвання збожжа. Поўну старану наклалі. Вар. СТАРЁ', н., зборн. Старызна. Стар 'ё ганучніку аддаў на запалю. Вар. СТАРО'ЦЕ (староцё), н. 1. Старызна, старое, падранае адзенне; рыззё. Аддам ганучніку староцё гэто, каб ні заважала пад нагамі, рукамі. Кр. 2. Пра старога чалавека. Абоё староцё: i яму пат семдзесят, i ёй гэдулькі. Кр. СТАРЧАКА', прысл. Старчком. Ляцеў с стога старчака. Гал. СТАРЫ', прым. Дарослы, сталы. Ты ги ні дзіця ўжэ, стары чалавеку азь дзецьмі б'есъся. Св. СТАЎБУ'Н, м., непаш. Высокі, тонкі. Стаўбун гэты нідужы i дахватовы. Г p. СТАЎБУНАВА'ТЫ, прым. Высакаваты i тонкі. / капіца твоя некастаўбунавата. Вальк. СТАЎБУ'Р, м. 1. Сцябло (без лісця); цыбур. Стаубурэ велькія, a шчаўю мало наварыш. Гр. 2. Пяро цыбулі, якое нясе цвет. Цыбулю ні прадыміла, усю ў стаўбурэ пагнало. Bap. СТАЎПЕ'Ц, м. Падстаўка для ручнога трапання льну. Стаўпец ні стайіць, т оякя трапаціму? Ст. C. СТАЯЧКА', прысл. Стоячы. Усё стаячкаробіць. I каб яна на мінюціну прысела! Ст. C. СТОТАВІШЧА (стогавішчо), н. Месца, дзе стаяў стог. Гр