Слоўнік народнай мовы Зэльвеншчыны (2005). П. У. Сцяцко

Слоўнік народнай мовы Зэльвеншчыны 117 СПРЫ'ТА, ж. Прыстасаванне (кол), з дапамогаю якога модна сціскаецца вяроўка (ланцуг) пры звязванні паклажы (на возе). Як на вое кладу ламату, то ланцугом зьвязваю яе i тагды ішчэ спрытаю заціскаю ланцух, каб нірассоўвалася ламата. Гр. СПРЫТНА', прысл. Папарадку (браць), з краю, выбіраючы да дна. Ш ласъ па горбі, спрытна бяры картоплі. Гр. СПРЬГЦЩЬ, экспр. Модна звязаць (спавіць). Спрыціла, то н\ паварушысъся. Кр. СПРЬГЧАНЫ, дзеепрым., экспр. Модна звязаны (спавіты). Ходзіць, як спрычаны, пасля ўчарашняго гуляня. Вар. СПРЫ'ЧВАЦЬ, незак. Модна звязваць (з дапмогаю «спрыты» — гл. вышэй). Ш буду спрычвацъ: тут нідалеко, даедзям — ні рассыплюцца жэрткі на возі. Кр. СПУСКА'ЦЬ, незак. 1. Габляваць (спускам). Спускацъ будзяш, як пагаблюяш, — тагды падгладзіш. Кр. 2. Звіваць (вяроўкі). Пайшлі вяроўкі спускацъ. Гр. 3. перан. Дараваць, уступаць. Спусьці ты яму, ён ішчэ смэргялъ, а ты кавалер. Пл. СПУ'СТ, м. Вялікі гэбель; спуск, фуганак. Доўгу дошку спустам габлявалі. Спуст мая дзоверучкі, ён даужэйшы за гэблік. Св. СПУ'ЧЫЦЬ, зак., экспр. Пацягнуць кіем, ударыць. Ін і агрызайся, а то спучу калом па галаве! Кр. СПУШЫ'ЦЬ, зак. Гл. пушыц ь. Ад раня поўны жывот i баліць, — спушыло. Св. СПЭ'НДУ, прысл. Сходу, тут жа. Што ты спэнду можаш атказацъ! Дзяр. СПЭ'УНІЦЬ (сьпеўніць), зак. Дакладна высветліць, упэўніцца. Трэ сьпеўніць, ці есъцяка там газаў лаўцы. Вальк. ССЬГПКА, ж. Насыпка (для пер'я). 3 густого палатна ссыпку пашыла, кап пер 'ё ні вылазіло. Гр. СТАВО'К, м. Нізкае месца, запоўненае вадою. / на стаўку высохла вада. Ст. С. СТАГА'Н, м., рэдк. Насякомае, макрыца. Яг было сыро ў хаці, то под лаваю стаганэ заводзіліся. Кр. СТА'ДА, ж. Статак. Да стады карову пагналі. Угр. СТАЕ'ЛНЫ, прым. 1. Стаенны. Стаелны конь, тому i гладкі такі. Гр. 1. Цяжкі, які патрабуе вялікага напружання, высілкаў. 1 ў нас стаелна ноч была ў тым мліне, як крупу малолі: цалютку ноч ні спалі, мучыліся. Гр. СТАКАНА', ж., рэдк. Клопат, турботы. Адна стакана ў нас на хутары была c тымі яблыкамі: німашака дзе падзець, ніхто ні купляя. Кр