Слоўнік народнай мовы Зэльвеншчыны (2005). П. У. Сцяцко

П.у.Сцяцко СГТКА (сітко), н. 1. Густое рэшата. На сітко прасею муку— бялейшыя блінцэ будуць. Св. 2. Прыстасаванне для падглядвання пчолаў. Бясь сітка пакусаюць пчолы. Гр. 3. Сузор'е Вялікай Мядзведзіцы. Гр. СІТНЯ'К, м. Хлеб з прасеянай на густое сіта жытняй мукі; сітніца. Сітняк любяць дзецілепяй за булку. Дзяр. СКА'БА, ж. Некалькі рабрынак (як ежа). Любіць, як скабу зварыш. Кажа, мясо смашно пры касьцях. Kp. СКАБУ'РКА, ж. Скарынка зямлі. Подмерзло, то як cmynitu na ралі— скабуркі пад нагамі крышацца. Гр. СКАВА'ЦЬ, незак. Цкаваць. Сабакамі тую карову скаваў — i ўсё ў шкоду лезя. Вальк. СКАЗГЦЦА, зак. Загінуць, сканаць. Кепскі, дурны чалавек, разбойнік некі. Каб ён сказіўсё, голаў сваю скруціў, халернік гэты. Гр. СКАЗОК, м. 1. Невялікая трэшчына. Збанок ішчэ, можно сказаць, цэлы: сказок адзін у шыйцы. Апляту — i ні расколяцца болей. Kp. 2. Невялікі асколачак, чарапок. Сказок атпаў ш шыйкі ўзбанку. Kp. СКАЛА', ж. Пчапіная разведка. Скала абляцела вуляй — хутко рой сядзя. Кар. СКАЛЯРУ'ШЧА (скалярушчо), н. Toe, што i с к а р а л ю ш ч а. Як у халодну воду адразу ні паложыш, скалярушчо ні лупіцца ўяйцы. Едн. СКАПЕ'Ц, м. 1. Капец (бульбы). На пругмені скапец картопяль на зіму засыпалі. Гр. 2. Межавы насып, капец. Kp. CKAP АЛЮ'ШЧА (скаралюшчо), н. Лупіна яйца. Вылівак бяс скаралюшча — разалъецца. Св. СКВАРАДА', ж. Патэльня, скаварада. Кладзі на сквараду сьвежу каўбасу— будзям пробавацъ, што за смак зъяе. Гр. СКВАРЭ'ЧШЦА, ж. Шпакоуня. Шпак палее у скварэчніцу. Гр. СКІПЕ'ЦЬ, зак., экспр. 1. Ускіпець. Як сказала яму при тую дзеўку, то як скіпіць — думала, с хаты выжаня. Гр. 2. Раптоўна памерці Думала, мо ішчэ жыў будзя, аля дзе вы бачылі — адразу скіпеў: ведомаў сэрцо (куля) трапіла. Гр. СКЛА'ДКА (склатка), ж. Складчына. Склатку зрабілі i так сьвяткавалі. Зл. СКЛО'ННАЯ. ж., асудж. Спакой. Шма склонное — німа конца, німа спакою. Па цэлых начах енчыцъ гэто дзіця, i склонное яму німа. Гр