Слоўнік народнай мовы Зэльвеншчыны (2005). П. У. Сцяцко

Пу.Сцяцко АБЯЧЭЙКА (абячэйко), н. I. Абечак. Св. 2. Абадок (y вечку дзяжы, кубла). Ст. C. АГА' выкл.; ужываецца ў спалучэнні ага воўка\ Так палохаюць (адганяюць) ваўка. Kp. АГАРА 'ДЖВАЦЦА, незак., зламоўн. Апраўдвацца; агрызацца. Німа, кап паслухаў, так агараджваяцца ўсё, раскол гэты! Гр. Mo ніпраўду кажу, ці што? Чаго ты агараджваясся? Ст. C. АГЛЕ'ДЗЕЦЬ (агледзяць), зак. Выпараць, знайсці (схаванае). Дзе ты ні схавай, усяроўно агледзяць i развалакуць. Гр. АГУЛАМ, прысл. Супольна. Як агулам — i рабіць лёхко, а аднаму зорыдня, агоркня гэтаработа. Св. АДБЕТАЦЬ, зак. Пабегаць, пакрыцца (пра карову). Гр. АДБГЦЦА, зак. Пакрыцца (пра кабылу). Ст. C. АДВАРО'НІЦЬІ,мн. Toe, што i а д в а р о н к і. Едн. АДВАРО'НКІ,м н а д з. адваронка,ж:. Бульба, звараная ў «мундзірах». Лупі адваронкі да еш сь сяляццом. Гр. АДВЕ'ДАЦЬ, зак. Наведаць блізкага чалавека, даведацца пра яго здароўе. Mo дзе хвора ляжыць твоя Гануля — i ні адведаяш. От таварышка! Пл. АДВЕ'ДКІ (адветкі), мн. Водведы, адведзіны. У вадветкі пайшла да Агаты. Яр. АДГАДЗГЦЦА, зак. Адпомсціць, не дараваць. Bek ні дарую. Адгаджусё, хоцъ проз гот ці два. Гр. АДГА'КАЦЬ, зак., непаш. 1. Прайсці (многа). За дзенъ мы гунь колькі адгакалі вёрст. Ал. 2. Зрабіць, паставіць (дом). От адгакаў хату, як палац! Ст. С. АДГАНУ'ЦЬ, зак. Адгадаць. Я табе яг загану загатку — нігды ні адганеш. Гр. АДДАДУ'РЫЦЬ, зак., зняважл. Адставіць. Аддадурыў азадак — i ні туды ні сюды, ні прайсціў сутачках. Вальк. АДДАЛЁ'К. 1. прысл. Воддаль. Кр. 2. прыназ. (з родным склонам). Воддаль. Аддалёк лесу ні байіцца, а як пры лесі — нігды ні застанецца адзін. Гр. АДЦУБА'СІЦЬ, зак. Адлупцаваць. Німа рады з гэтым хлопцам. Але як аддубасіла — трохі паслухмяняйшы стаў. Вар. АДДЫХА'НШК, м. Той, хто адпачывае; адпачывальнік. Аддыханнікаў ні бракуя ў нас, як настаня лето. У сё купаюцца на рэццы, у грыбэ ходзяць у наш лес. Ст.С. А ДДЫХ А 'ННІЦА, ж. Жан. да аддыханнік. Гр