Слоўнік народнай мовы Зэльвеншчыны (2005). П. У. Сцяцко

Слоўнік народнай мовы Зэльвеншчыны 107 CAKE'PA, ж. Сякера. Сакераюрасьсёк кумпяка. Ал. САЛАДЖА'ЦЬ, незак. Станавіцца салодкім, саладзець. Ужэ цесто саладжая. Вальк. САЛАДУ'ХА, ж., застар. Страва з рэдкага саладжавага цеста. Бало, саладуху ў пост елі. Угр. САЛАПЯ'КА, м., незад. Той, хто высоўвае, «высалапляе» язык. Зара адрэжу языка, рас высалапляяш яго, салапяка ты. Гр. САЛЕ'ННІЦА, ж. Жанчына, якая займаецца саленнем. Добрыя гурке ўдаліся ў нашай саленніцы — цэлую зіму стаяць i смашныя такія. Kp. САЛЁ'НКІ, адз. с а л ё н к а, ж. Бульба, якую вараць ачышчанай. Салёнак наварила на вячэру. Гр. Параўн.: с а л он і ц ы — в. Парэчча Слонімскага раёна. САЛО'ДНЫ, прым. Салёны. Hammo салодны твой сялядзец, сынку. Ст. C. САМАЛО'УКА, ж. Вар'яцтва. Хай на яго самстоўка нойдзя, як ён усё ідзе i ідзе, j ўпыну яму німа! Гp. САМАУПРА'УНІК, м. Самаўправец. Трэба было аштрафаваць самаўпраўніка такого. Пл. САМАХО'Д (самахот), м., застар. Аўтамабіль. Самоходам падвёс шофяр грабаўскі. Вальк. САМАХО'ДЫ, м н ж а р т а ў л. Абутак з пакрышкі аўтамабіля. У вашу хадаке c тоўстае гумы рабілі, усё самоходы казалі. Ст. C. I цяперака ў дзяцька есьцяка самоходы, на хаці ляжаць. Гр. САМАХО'ЦЬ, прысл. Па сваёй волі, самохаць. Самахоць дзіця загубіў. Од жа бацько якіі Пл. САМЫ'Я, займ. Самі. Hi канешня табе ўзаўтра прыходзіць — самыя ўправімсё з гэтымі картоплямі, выкапаям. Гр. СА'НАЧКІ, мн. Санкі (дзіцячыя). На саначках дзеці егдзяцъ. Гp. CA'HKI, мн. Выязныя сані. У санках адно на кярмаш егдзімо, у санях— па дрова. Гр. С АННА'Я, ж. Санны шлях, дарога. Санною гэдаквяля прывязеш, а калясною — ні зможаги. Ст. С. САПАЦЕ'ЦЬ, зак. Пыхаць, палаць гарачынёй. От напаліў печ, гаш сапаціць. Гр. САРАЧНЯ, ж., застар. 40 штук (жменяў атрэпанага льну). Сарачню за дзет натрапала. Пл. САРО'ЧКА, ж. Сподняя кашуля. Сарочку на голо цело кладзем, а рубашку па ёй. Кр