Слоўнік народнай мовы Зэльвеншчыны (2005). П. У. Сцяцко

Слоўнік народнай мовы Зэльвенпгчыны 101 ГІЯТУ'X, м. Певень. Пятух i шуляка ні байіцца. I яго шуляк ні бярэ, aČHojcyp'jŭ. Гал. ПЯЧА'ЙКА, ж. Пякотка. Нетто пячайка пячэ. Mo што кепско зьзеў? Вальк. ПЯЧО'НКА, ж. Бульба, спечаная ў прыску. Пячонкаў як напячэм на полі — от смашныя! Bap. ПЯЧОТКА, ж. 1. Адтуліна ў сцяне печы, пячурка. Палажы мокрыя рукавіцы ў пячорку, хай высахнуць на заўтрашні дзет. Kp. 2. Адстаўлены (дошкай) закутак, куды вылятае з малацілкі салома. У пячорцы найгорш пылом заносіць, якмалоціш. Гр. Тыў пячорцы стой, салому выкідай, а я буду снапэ падавацъ разьвязваючы. Вальк. ГІЯЧУ'Р, м. 1. Пячнік. Кахлёва печка распадаяцца, i ні магу наняць пячура, кап папарвіў яе. Гр. 2. Той, хто любіць палежваць на печы. I c печы ні згоніш пячура гэтаго. Даў бы мне трохі пагрэцца на печы. Гр. p РАБАЦЕ'ННЕ (рабаценё), н. Вяснушкі; рабацінне. Як вясна, так i рабаценё на хлопца нападая. Гр. РАБЭ'ИЖА, м. i ж., абразл. Рабы. Хто гэтаго рабэйжу любіцімя, як такі ішчэ нілюцкі, га? Гр. РАВАРЬГСТ, м. Веласіпедыст. За раварыстым ні збяжысся, ёп раз-два заедзя. Вар. РАВЩАВА'ЦЬ, незак. Аналізаваць (труп для высвятлення прычыны смерці). Мусіць, будуцъ равідаваць, каб ведаць, ач чаго ўмярла. Зл. РАГА'ТЫ, прым., зняважл. Недаступны, «бадлівы». Дзе ты да яго падыдзяш, рагатаго такого! Св. РАГА'ЩНА, ж. Рагуліна. Мо вілы якія зробіш з гэтае рагаціньі? Давай сьпілуямрагаціну тую, бо вішняў на ёйусяроўно ні будзя. Гр. РАГА'Ч, м. Прылада — вілкі ставіць у печ ці вымаць з печы гаршкі, чыгуны. / дзе падзеўся той рогач? Чым я гаршке ставіціму ў печ? Едн. РА'ДЗІВА (радзіво), н. Радыё. У кожнуй хаці цяпер есьщка радзіво. Св