Слоўнік народнай мовы Зэльвеншчыны (2005). П. У. Сцяцко

Слоўнік народнай мовы Зэльвеншчыны 99 ГІРЫШЧА'ЙКА, ж. Прышч. Нека прышчайка села на шчацэ — i баліць, ні даткнуцца,.. Kp. ПРЫ'ШЧЫЦЬ, незак. Знішчаць насякомых варам. Блашчыцы прышчыла кіпяткам. Гр. ПРЭ'НДКІ (прэнткі), прым. зняважл. Хуткі, нецярплівы. Бачыш, які ён прэнткі: адно прышоў i давай есьці. Што ты лепшы заўсіх? Гал. ПРЭНТ, м. Прут (жалезны). Каб які прэнт, мо выламаў бы йім. Зл. ПРЫЯ'ЦЬ, незак. Прыхільна адносіцца (да каго), мець ласку, зычлівасць. Ведома, свой, якяна ні прыяцімя яму. Гр. ПСІК! выкл. Так адганяюць ката. Гр. ПУТАЦЬ, незак., экспр. Піць, есці (суп). Пугая, гаш вушы трасуцца. Ст. C. ПУК, м. Галінкі, пасечаныя i звязаныя ў куль, для паліва. У пеццы пукамі палімо, аўпечьі дрывамі. Св. ПУЛЬНУ'ЦЬ, зак., экспр. Кінуць, шпурлянуць. Куды ты пульнуў камянь? Hi пабіў акна ішчэ? Вальк. ПУЛЯ'ЦЬ, незак. Гл. п у л ь н у ц ь. От любяць малыя каменьчыкіў воду пуляцъ. Kp. ПУ'НТАМІ, прысл. 3 перапынкамі. Да полудня пунтамі ішоў, а гртеракалье бяспярэсьціху. Гр. ПУ'ПЕХ (пупях), м. 1. Пупышка. Пупяхі набрынялі, хутко распусьі{яцца. Св. 2. перан. Невялікі плод. Пупяхі тыя — i ўжэ ядуцьі Гр. ПУСТАСМЕ'Х (пустасьмех), м. i ж асудж. Хто бездайпрычыны смяецца. От, есьцяка ш чаго ці німашака, усё съмяецца пустасьмех гэты. Вар. ПУСТКГ (пустке), мн. Пустая зямля, пустка. Тут нічого ні расьцімя— пустке. Ст. C. ПУХА', ж. 1. Тупы канец яйца. Пуха ні такая моцная, як насок. Kp. 2. Пустая частка яйца. Пуха збоку, паглядзі пярат сьветам на яйцо — угледзіш i ты. Вальк. ПУ'ЦАЛАВАТЫ, прым. Мардаты. Hammo пуцалаваты твой кавалер: морды, яг баханкі. Гр. ПУ'ЦЕНЬКІ (пуцянькі), адз. п у ц е н ь к а, ж. пягичотл. Кураняткі. Дай, сынку, вады пущнькам. Св. ПУЦЬ-ПУЦЫ, выкл. Так клічуць куранят. Ст. С. ПУЧО'К, м. Тое, што i пук. Пучок прынёс, у пеццы прапалім. Гр