Назвы мяса i сала па частках тушы Паршук м. 1). Вяпрук. 2). Туша вепрука. Паршука ледзъвя ўходарылі да вечара. Гр. Паршук — тс., Мает., Ваўк., Слон., Свісл., Бераст., Лід., Гродз. (П. С.), Пруж. (Зян.; ХБД, 282), Івац. (МДАБМ — 711), Быц. (МДАБМ—705); парсюк — тс., Чэрв. (КСЧ), Віц. (Нікіф). Мы купілі сабе паршучка на зельну — (Цётка. Навагодні ліст, Хрэст., II, 237). Парсюк — кабан (РБС-53); парсюк — боров, кабан (БРС-62). — Польск. (дыял.) poršuk, paršuk 23. В. Курашкевіч адносіць слова паршук у польскай мове да запазычанняў з літоўскай мовы ці 'pochodzenia jadźwińskiego' 24. У беларускіх гаворках яно таксами, як сведчыць Я. Карскі, з літоўск. paršas кабан'. Каляда ж. 1. Хвост вепрука, які вараць у куцці i ядуць на "багатую каляду". Трэда ўжэ каляду даставаць з гаршка. Ст. С. 2. Вяпрук, якога колюць на каляды; туша з яго. Мы сваю каляду ўжэ закалолі i каўбасы парабілі. Гр. Каляда — тс., Мает., Ваўк., Слон. (П. С.), Маладз. (Мат., 99). Назва рэлігійнага свята была перанесена на яду ў гэты час, а потым на кабана, прызначанага на каляду. Як назва рэлігійнага свята слова каляда — праславянскае запазы23 Н. Н о г о d у s k a. Słownictwo Warmii i Mazur. Hodowla. PAN. Wrocław, 1958, str. 58. 24 W. K u r a s z k i e w i c z. Domniemany ślad Jadźwingów na Podlasiu. Warszawa, 1955, str
6 👁