Народная лексіка (1970). П. У. Сцяцко

Тлушч, які застывае наверсе квашаніны. 3 дрыгвы шмаляц лошкаю скрабе i ўсё ў рот. От любіць яго. Гр. Шмалец — 'гусіны тлушч' (БРС-62). — Укр. смалець — 'топлены тлушч' (ryciны, свіны); польск. smalec — тлушч' (топленаесала). Я. Карскі адносіць слова шмалец да запазычанняў праз пасрэдніцтва польскай мовы з нямецкай. Нямецк. Schmatz ад schmelzen — тапіць' (Брукн., 551). Клустасць (клустасць) ж. Тлушч ca скваранага сала. Сало натто топко, гунь колькі клустасьці нацякло, a скваркі малыя-малыя сталі. Ст. C. Аммачай блінцэ ў клустасьць. Гр. Клустасць —* тс., Ваўк., Мает., Слон., Бераст., Шчуч., Свісл. (П. C.); тлустасць — тс., Ваўк. Навагр., Радун., Радашк. (МДСБМ); тлустасць—тлушч', Чэрв. (КСЧ); тлустасць— тлушч' (СБН); тлустасць — 'тлушч, топленае сала' (ЫІпіл., 58). Тлустасць: 1) жир; 2) жирность (БРС-62). — Польск. tlustość — тлушч' (Карл., VII, 70). Слова запазычана з польскай мовы. Клустасць з ранейшага тлустасць як вынік дысіміляцыі тлкл, параўн. kłusty у польскіх гаворках (Карл., VII, 71, Брукн., 572). Тлустасць ад тлусты, якое таго кораня, што i ўсходнеславянскае толстый. Скалка ж. Кропля тлушчу на паверхні вадкай ежы. Кажаш, мало сала. Гунь скалак колькь плавая ў капусьці. Гр