Народная лексіка (1970). П. У. Сцяцко

НАЗВЫ АБУТКУ, ЯГО ЧАСТАК I ПРАДМЕТАУ АБУВАННЯ Вобуй м. Абутак. Вобую гэтаго дахалеры мая, a ходзіць за караеамі босы! Ст. C. Вобуй —4 абутак', Мает., Слон. (П. C.), Ваўк. (ХБД, 150); вобуй, обуй, обуў — тс. (ЛП, 300); вобуў i еобуцця — тс., Мсцісл. (Юрч.). A пад піск той сярод хаты дык аж стогнуць, бы аруць, скачуць хлопцы i дзяўчаты — вобуй бацькаўскі дзяруць (K. Крапіва, 36. тв., т. I, 34). Спарадычна, як стылізацыя пад літаратурную мову, сустракаецца i слова абутак. Кажа, абутку німа, a ў самого боты, чаравікі навюттанькія. Зл. — Руск. обувь, дыял. — обуй (Васняцоў); укр. взуття, стар, обувья — абутак', стараруск. обувь, обутае; старасл. обувь, обувение, обушта — абутак', чэшск. obuv, славацк. obutva, польск. obaw, obułek. Слова ўтворана суфіксальным спосабам ад обута, якое паходзіць ад *ati — 'надзяваць абутак' (параўн. латышек, aat — 'надзяваць абутак'), корань той, што i ў слове ануча, paзуць (КЭСРЯ, 227). Боты, адз. бот м. Скураны абутак з высокімі халявамі. Як вясною, то i ў чаравіках ні кепско, a зімою ў ботах ці валянках. Зл. Боты: 1) высокія галёшы; 2) абутак з высокімі халявамі (БРС-62, РБС-53). ю