Народная лексіка (1970). П. У. Сцяцко

I. Дзендзялеўскі лічыць слова завушніцы заходнеславянскім 56. Брошка ж. Гэта брошка да твае сукенкі ні пасуя. Kp. Слова бытуе ва ўсіх усходнеславянскіх, польскай i іншых мовах. Паходзіць з франц. broche —4 'брошка, шпілька'італ. brocca — іголка' (КЭСРЯ, 45; Фаем., I, 219). Шшлька ж. 1. Прыколка. Шпільку згубіла з галавы. Св. 2. Прылада зашпільваць адзенне. Бяры шпількі i клешні ў ганавіцах прышпілі, як на ровары ехацімяш, каб ў ланцух ні ўкруціў. Гр. Слова пашырана ва ўсіх усходнеславянскіх i польскай мовах. 3 польскай яно прыйшло ў беларускую, a з беларускай (украінскай) — у рускую (КЭСРЯ, 384); польск. szpilka з сярэдневерхненямецк. spille. Стужка (стушка) ж. Стушку Манінуй дзеўчыні ў косы запляла. Ст. C. — Руск. (дыял.) стужка (Даль, IV, 348), укр. стьожка, польск. wstążka, wstęga, чэшск. stuha3 stužka. A. Будзіловіч адносіць гэта слова да старажытнаславянскай лексікі. Я. Карскі бачыць у слове стужка запазычанне з польскай мовы. Гэта меркаванне Я. Карскага не пацвярджаецца гаворкамі. Пры асваенні польск. w stążka мелі б устонжка ці стонжка (як спронжK a s p r ą ż k a). Слова стужка трэба лічыць 56 Й. O. Д з е н д з е л і в с ь к й й. Лінгвістичнии атлас украі'нських народних говорів Закарпатськоі' области УРСР. Дослідження. Докт. дис., стор. 75. 10. П. У. Сцяцко