Народная лексіка (1970). П. У. Сцяцко

poducha (стар.) i poduška, польск. poduszka, duchna — пярына' дух', душа'. A. Праабражэнскі разглядае слова як утварэнне: под-уш-ка. Аўтары КЭСРЯ бачадь тут суфіксальнае ўтварэнне ад зніклага подуха (подух + ькаподуш-ка), якое ад кораня дух- (параўн. польск. duchna—пярына', дух'). Літаральнае значэнне слова — надутае'. Haбліжэнне да слова ухо з'яўляецца народнай этымалогіяй. (КЭСРЯ, 256). Подушачка ж. Дзідячая падушка. Подушачкі ні ўзяла, як дзіця спацімя? Ст. C. Слова бытуе ў многіх славянскіх мовах. Утворана ад подушка з дапамогаю памяншальна-ласкальнага суфікса -к-а: подушк + + ьк-аподушач-ка. Ясек (ясяк) м. Невялікая падушка, што кладзецца наверх падушак, каб упрыгожыдь пасцель. От харошы ясяк у Мані на падушкох. Ст. C. Ясяк, ясек, ясік — тс., Слон., Маст., Ваўк. (П. C.); ясік — 'маленькая падушачка', Докш. (Мат., 82); ясик — тс., (ЛП, 319). На сярэдзіне палка ляжалі высока ўзбітыя падушкі, на самым версе якіх пакоіўся ясік (П. Галавач. Збор тв., т. III, 196). — Укр. ясик (стар.), дыял. ясік — 'маленькая падушачка' (Лыс., СЛЛ, 60), польск. jasik — тс. Ф. Слаўскі тлумачыць паходжанне слова }asik як запазычанне з турэцк. jastyk — падушка', якое пры пасрэднідтве ўкраінскай мовы дало jasik, у народнай этымалогіі звязваецца з імем Jaś, памянш. ад Jan. Турэдкае слова было запазычана таксама балканскімі