першапачатковае значэнне—'простае, нясшытае адзенне' (ЭСРЯ, II, 135, КЭСРЯ, 273). У гаворкі слова прыйшло з рускай мовы i ўспрымаецца як новае. Пялюшка ж. Дзіцячая прасцінка, пялёнка, Спаві дзіця ў новыя пялюшкі. Гр. Пялюшка — пялёнка', Слон., Маст., Ваўк. (П. С), Малар. (МДСБМ). Возьми жа моё дитяточко... Сповей яго в пелюшечки (П. Бессонов. Белорусские песни. M., 1874, стр. 4). Ці яго ў полачкі спавіці, ці яго ў люлечку ўлажыці (I. Шамякін. Выгнанне блудніцы). Пялюшка — пеленка (ПРБС-24); пялёнка i абл. полка, пялюшкі—пеленки (БРС-62). — Руск. пеленка, дыял. пелька — пялёнка' (ЭСРЯ, II, 33—34), пелька — 'частка кашулі ці іншай адзежы'55; укр. пелюшка — пялёнка', польск. pielucha, pieluszka — тс., чэшск. реtuch — бярлог', plena—пялёнка'; балг. пелена — тс., в.-л. pjeluch—' тс. А. Праабражэнскі этымалогію слова лічыць няяснай. Як паказвае матзрыял славянскіх моў, пялюшка — суфіксальнае ўтварэнне (суфікс -юшк-а з ух + ьк-а) ад асновы пел(.пял-)\ корань той, што i ў літоўск. plene — 'скура, плеўка'. Подушка ж. Падушка. Бельку подушку напхала с таго пер'я. Кр. Подушка, падушка— тс. (ЛП, 306). — Руск. подушка, укр. подушка, стар, i дыял. подушка (ЛАУГ, II, карта 157), чэшск. 55 П. Ф. Филин. Проект словаря русских народных говоров. М., 1961, стр
Дадатковыя словы
перя
3 👁