Народная лексіка (1970). П. У. Сцяцко

НАЗВЫ ПАСЦЕЛЬНЫХ ПРЫЛАДАЎ Сяльнік м. Шырокі доўгі мяшок, напханы саломаю, на якім спяць. У сяльніку салома пярацерлася, цвердо спаць, трэ новае напхаць. Гр. Сяльнік — сяннік', Слон., Маст., Ваўк. (П. С.), Глушч. (ДС-60), Чэрв. (КСЧ); сельнік, Случ. (Серж.), Малар. (МДСБМ); сельнік i сцельнік, Навагр. (МДСБМ); сяньнік i сяднік, Чэрв. (КСЧ); сяннік (СБН), Бых. (Мат., 90); сяніца — 'хлеў для сена', Мсцісл. (Юрч.); сельнік — 'будынак для сена' (Мацк., МДК, 74); сялышк, сельник, сенник — 'мешок, набитый сеном, соломой' (ЛП, 313). Сяннік—сенник, тюфяк (БРС-62, РБС-53). — Руск. сенник, дыял. сельник — "тюфяк, кладовая" (Даль, IV, 173), укр. сінник— сяннік', селник — тс. (Лыс.), польск. siennik, ścielnik —1 сяннік' (Карл., IV, 713), чэшск. sie~ nik — адрына'. Паходзіць слова сяннік ад сена: сян-нік; літаральнае значэнне — 'з сена' (мяшок). Форма сяльнік з ранейшага сяннік як вынік дысіміляцыі ннлн. Сельнічок (сяльнічок) м. Дзіцячы сяннік. Малому сяльнічок саломаю напхалі. Св. Сяннічок — падушачка, напханая сенам, для дзіцяці (СБН). — Укр.сіннічок — 'маленькі сяннік