Дыялектны слоўнік. З гаворак Зэльвеншчыны (1970). П. У. Сцяцко

ў адтуліне. Т.рэ больш землю ўтаптаць, а.то кол лясуя. Ст. С. Л Я'СК А, -аў ж. Дошчачка ў драбіне калёс (лесвіцы), лёстка. Л ясна адарвалася ў драбіні. Гр. Л Я'СКАУКА, -аў ж. Ляскотка. Німа спакбю з ляскаўкаю гэтаю, усё ляская i ляская ею. Гр. Л Я'СН УЦ Ь, -у, -яш зак. 1. Стукнуць, ляспуць. Гр. 2. іран. Прапасці. Будзяш зьбірань, а як разруха якая, пярэмяшка,— ляспуць твае грошы. Зл. ЛЯТА'РНЯ, -яў ж. 1. жартаул. Галава. Куды ты сваю лятарню садзіш? Гр. 2. перан. зняаижл. Пра чалавека. Гуньдзяка гаш лятарня тая ідзб. Ст. С. Л Я Ц Е'Ц Ь, -іць незак. Рвацца (пра адзенне). Усё ляціць, як на чорту. Што ні адзеня — на тыдзяінь. болям ні будзя. Гр. Ужэ i ганавіцы на калёнях ляцяць. Ст. С. М М АД Ы ГАВА'Ц Ь, -ўю, -ўяш незак. Прымернаць, прыкідваць, прымяркоўваць. Што ты мадыгуяш, усяроўно гэты камянь ні пойдзя ў падмурбуку. Гp. М АДЭ'ДА, -аў ж. іран. Пра жанчыну, якая любніь стыльна апранацца. Лядзеця, людзі, што мадэда гэта на голаў злажыла! Гр. М АЕ'РЧА, -аў ж. Жонка маёра. Хай тая маёрча сама зробіць. Гаварыць ляхчэй. Ст. C. М АЖ НЕ'ЦЬ, -ёю, -ёяш незак. Станавіцца мажным. Быў нёкі здохлы, a гадэ сваё ўзялі'— мажнёя хлопяц на вачох. Ст. C