Дыялектны слоўнік. З гаворак Зэльвеншчыны (1970). П. У. Сцяцко

М А'ЗІВА (мазі»во) я. ЛАазь. Мазіва куіпіў, то хоць намажу вое свои. Св. М АЙДА'Н, -оў м. Прыбудоўка да хлява. У майдане летам сьвіня стаяць. Гp. M AKAPO'HA, -аў ж. Тонкая раскатаная пласцінка песта, з якой крышань макароны. Maкаронаў навару — ужэ макарону крышыціму. Гр. М АКЛЯ'К, -бу м. незад. Пра надта мокрае. Куды ты ў хату нясёш макляк гэты, навесь капоту на плоці, хай вала сьцякая. Ст. С. МАКО'ТРА, -аў ж. жартаул. Вялі-кая міека. Макотру гэту як вытрубіш, да вёчару ні захочаш есьці. Гр. МАКРАТЭ'ЧА ж. узмацн. Макрата, макрэча. На ніскум месцы мы. Яг дошч — макратэча, адно ў гумовых ботах хадзіць. За. МА'ЛА (мало) часц. Чунь, амаль. Маложыватэ ні плпадрывалі са сьмеху. Кр. М АЛАВЕ'ЛЯ прысл. Трошкі, хоць трошкі. Малавсля што ні па ягб — i бяда, бурсу падымя — хоць ты с хаты ўцякай. Гр. М АЛ АД Ы ' прым. Рэдкі (пра хлеб). Трохі мукі забракавало, таму i малады (хлеб). Ст. С. М АЛАДЗЕ'Ж (маладзёш) м. зборн. Моладзь. Мало на еяле маладзяжу, што ты ні хочаш туды ісьці? Гр. М АЛАДЗЯ'Н, -аў м. асудж. Пра но.маладогa ўжо чалавека, які не кідае звычак маладых. Стары чалавёк, а ён усё маладоё паганяя. От маладзян! Дзяр. М АЛАЦЕ'ННЕ (малацонё) я. Малацьба (працэс, час малацьбы). 3 малацёня ідуць людзь Гр