Дыялектны слоўнік. З гаворак Зэльвеншчыны (1970). П. У. Сцяцко

сей). Яг замяшаям картопяль з мукою — от лыгаюць гусянята. Ст. С. Л Ы 'СЦ Я ГІ (лысьцягі), -аў грэбл. Лыткі, Л дно лысьцягамі сьвецяць, як спаніцэ кароткія. Гр. Л Ь ІІЯ 'Ш СК А (лыіяніеко) н. Поле, дзе рос лен. Г ал. Ужываецца i л ь н я н i ш ч а. Гр. Л Э'Н Д Ж А, -аў м. i ж. Пустамеля. Лэндзіць i лэндзіць лэнджа гіты. Ст. С. Л Э'Н Д ЗІЦ Ь, -джу, -ДЗІШ незак. Гаварыць пустое, абы-што. Гр. Л Э'П Л Ц Ь, -ая незак. Есці з вялікім апетытам, ирыцмокваючы (нра свінеп). Од добро есьць паршук, гаш лэиая! Св. Л Э 'ІІЦ І, -яў адз. л э п а и ь м. незад. Пра кепскі абутак. Мо хоць свае лэпці скіняш да шовыя боты купіш? Зл. Л Э'ХА Ц Ь, *аю, -аяш незак. нспаш. Хутка ісці. Цяперака цягнясься як на заутра, а тагды лэхаць будзяш. Гр. Л Э'ХІ, -аў TOAhKi мн. Рванае адзенне, рыззе, лахманы. 1 я ні багатыр, але лэхамі ні трасу, як ты. Ст. С. Параун.: Не ведаю, кажух браць ці не? Мо дарэмна буду толькі валачы л а х i. (А. Карпюк, Пушчаиская адысея). Л Ю Б ГВ Ы: л ю б і. в а е мя с а — шоснае, без праслоек сытага. Сытаго ні есьць, адно любіво. Гр. Л Ю 'Д СК А (люцкю) прысл. Па-чалашечы,шалюдску. Усб можа зрабіць люцко, яг захоча. Вар. ЛЮ ТАЕ'Ж (лютаеш), -аў м. i ж. асудж. Пераборлівы ў ядзе (пра чалавека). Яму ні дабярэш есьці — лютаеш некі. Кр