Дыялектны слоўнік. З гаворак Зэльвеншчыны (1970). П. У. Сцяцко

ЛО'Ж КА 11 (лошко), -аў н. Ложак. Новоло шко жалёзно купіў. Гp. ЛО'ТРА, -аў м. i ж. А\от. Што ў яго будзя? Усё прасьвішча лотра гэты. Ст. C. ЛУБЯЛІІСКА (лубяніско) н. Поле, дзе рос лубін. Гр. Паралельна ўжываецца i л у б яII i ш ч a. Kp. ЛУГ (лух), -оў м. ІІізкае месца, запоўненае вадою; лог. У лузі гусі купаюцца. Гp. ЛУ'Ж А, -аў ж. перан, абразл. Той, хто многa выпівае. Дзе ты напойіш яго — лужу гзту. Гр. Л У'П А, -аў ж. I. груб. Губа. Чаго лупу ацставіў? Ст. Č. 2. перан. грэбл. Губаты. Падло лупа гэта, i ёй яшчэ ні харошы Гёнік! Гр. Л У П А В ГН Ы, -аў адз. лупаівііііа ж. ЛуПІНЫ (з бульбы). Лупавінамі аднымі накарміў бы сьвіней. Гр. ЛУПА'ТЫ прым. непаш. 3' вялікі.мі, тоўстымі губамі. Пёкаго лупатаго нашла сабё. Bap. Л УП СЕ'Й, -ёў м. зняважл. Губаты. Лупсёй нёкі, аднб лупы, як каўбасы. Гp. Л У 'П СІ, -яў толькі мн. іран. Губы. Хутко плакацімя, ужэ лупсі дрыжаць. Ст. C. Л УП Я П Д ЗЯ' ж. зняважл. Жанчына з вялікімі, тоўстымі губамі. Гр. Л УШ ЧАВГН А, -аў ж. Лушпіна (струка). Добро лубін высах, лушчавіна сама лопая. Вар. ЛУ111ЧАВГПЫ, -аў толькі мн. эборн. Лушнінне (з гаро.ху, лубіну). Лушчэвінамі пацьсьцілаям у хлявё. Ст. C. Л УШ ЧАП Е'Ц, -.нцбу м. Спелы арэх. Лушчаннэ самы лушчацца. Гp. Л Ы Т А Ц Ь, -аяш, *ая незак. Есці (пра ry