Дыялектны слоўнік. З гаворак Зэльвеншчыны (1970). П. У. Сцяцко

ганавіцы, a латаюць кажух. Латка — з раменю ці аўчыны. Ст. C. ЛА'ПКА, -аў ж. Рог вілоў. Ланку ў вілох адламаў. Едн. Л А'П Л ЕН Н Е (лапляінё) н. Латание. Аднб лаплянё засьмярдзіць. Гр. ЛА'УНА ж. Бярвенне, эвязанае для сплаву. Едн. Л АХУ'Д РА, -аў м. i ж. зняважл. Бедны; абарванец. От лахудра — адно лэхамі трасё, гаш брытко глядзёць иа яё. Гр. Каб ні такая лахудра, мо хто i анайшбусё б c кавалёраў, а так сядзёд'імя ў дзяўках. Ст. C. Л ЕВАРУ'КІ (ліварукі).«. Ляўша. Лізаруікі. i піша ліваю. Kp. Л ЕВУШ Н Я' (лявушня) м. i ж. Ляўша. От ляівушіня! I (піша лёваю. Ст. C. Л Е'Ж Ы ВА (лёжыво) н. Месца, дзе ляжаў лён, лежня. Kp. Л Е'Й Д А, -аў м. i ж. жартаўл. Той, хто любіць многа гаварыць, расказваць. Будзя вам лейду гэтаго слухаць. Гр. Л Е'Й Д ЗІЦ Ь, -джу, -дзіш незак. жартаўл. Многа гаварыць. Хай лёйдзяць, абы ні паснулі. Ст. C. ЛЕКАТА'ЦЬ (лякатаць), -ачу, -аціш незак. 1. Дрыжаць ад холаду. I чагб лякатаць — ішбу бы апрануўсё п, рас дбуго будзяш на дварэ. Гр. 2. Баяцца, палохацца. Лякочаш? А каб адзін цёраз магілкі ноч'ю ішбу! Гp. Л Е'Л ЕХІ (лёляхі), -аў толькі мн. грэбл. Baласы. От лёляхі гэтыя. Аднб закручвай йіх. Гр. ЛЕ'НТА, -аў ж. Меггалічная рулетка для івы