Дыялектны слоўнік. З гаворак Зэльвеншчыны (1970). П. У. Сцяцко

прытрымлівае навой асновы (ад вярчэння). Гр. КУ'ЛЬКА, -аў ж. Дужіка на кассі.За кульку бярэсься праваю рукою i водзіш касу. Ст. C. КУ'ЛЯ, -яў ж. Мыліна. На кулях хадзіў, як ногу лячыў. Kp. КУМ ЯЛЬГА'НА прысл.: б е г ч ы к у м я л ь г а н а — вялікімі крокамі (пра звяроў). Мусіць, воўк, ні сабака, рас кумяльгана бяжыць. Кр. КУІІА', -аў ж. Куніца. Куна, кажуць, каню косу заплятая i мышэіі есьць. Гр. К УН А'Д Ы, -ay толькі мн. устар. Бульба. Kyнады садзяць, як зямля адыдзя, пацяплея. Гp. КУ'ІІДАЛЬ, -яў м. непаш. Кудлаты, кудлач. Ст. C. КУП Л Я'Н Ш К (купляньнік), -аў м. Пакупні'к. Мало нетто ў вас куплявьнікаў соні. 3.1 КУП ЛЯ'Н Н ІЦ А (купляньніца), -аў ж. Пакупніца. Даўг. КУ'ПЧА ж. незад. Куплянне, купля. Hi было ўчора купчы, хай яе халёра. Гр. ІўУРАЛЕ'М прысл. Дагары нагамі (падаць). С стога куралём ляцеў. Ст. C. КУРА'УКА, -аў ж. I. Недагарэлае -палена. Св. 2. перан. непаш. Лямпа без шкла. Гэта кураўка адно курыць, трэба шкло купіць. Гp. 3. перан. абразл. Іісахайная жанчына. Страх глядзець на ўсё ў хаці кураўкі гэтае. Ст. C. КУРА'ЧНІК, -аў м. Хлеў для курэй, куратнік. Гал. КУ'РАЧЫ прым. Курыны. Стайіць хата ў лазе на курачай назё. Ст. C. Курачо мясо любійь малы. Гр