зьвязвайся. Кручанік гэты апкруціць цябе i iii вінаваты будзя. Гp. КРУЧО'К, -чкоў м. 1. Мера вадкасці— l/$ літра. Гp. 2. Пасулзіна ёмістасцю Чь літра. Кручок вьшіў i ўжэ іГяны. Ст. C. КРЫВУ'ЛІ, -яў 1. толькі мн. Павозка для вывазкі лесу. Доўгу штуку на крывулях прывязом. Гр. 2. адз. к р ы в ў л я ж. Гіалкі абапал задка — змацоўваюць бервяно. Крывулі ад восі з бакоў ідуць i на дзяравіні зьвязваюцца. Гp. КРЫВЫ ' прым. 1 Іезадаволены, злосны. Нетто крывы ён сёніка, ні буду прасіць, лепш другім разам. З а. КРЫТА, -аў ж. Скіба цвёрдай зямлі. Крыгамі адвальваяцна зямля. От усохла. Гр. КРЫЖО'УКА. -аў ж. Крыжавіна. На крыжоўцы стаўлю слойік v вядры, каб ні лопнуу. Ст. C. КРЫКСУ 'ІІ, -оў м. Крыкса. От крыксун! I ні сьціхая. Гp. КРЫЛО ', -аў н. Бакавая частка верхняга адзення (паліто, плашча, пінжака); крысо, пала. Гіінджак c круглымі крыламі даўнёй шылі. Св. Крыло адно даўжэйшо ў кажусі. Гp. КРЭ'СІДЛА (крэсідло), -аў н. Крэсі*ва. Едн. КРЭ'СКА, -аў ж. Рьюка, шаметка. Гарачка ўхапіла —39 i тры крэскі. Ст. C. Нёку крэску на сьнёзі правёў. Даўг. КРЭ'СЛА (крэсло), -аў н. Частка прасніцы — дошка, на я кой сядзяць. Кр. КРЭЧ м. Крык. Як нарабіў крэчу— хоць ты с хаты ўцякай. Вальк. КРЭ'ЧМА прысл. Крыкам. Адно зачапіў, так ужэ крэчма крычыць. Дзяр