Дыялектны слоўнік. З гаворак Зэльвеншчыны (1970). П. У. Сцяцко

КОУЦЬ-КОУЦЬ! Вык.іічнікавая дзеяслоўная форма ад кбутаць (гл.). Гp. КОЦ, -аў м. Шарсцяная коўдра. Конам накрыйся, як халадно. Зл. КОШ, -оў м. 1. Верхняекарыта ўарфе.'куды сыплюць зерне (для ачысткі). Вар. 2. Вялікі кашэль з накрыўкап для захоўвання сыраў (сала). Ст. C. КРАВАЛО'ТАК, -аў м. Калаўротак. Едн. КРАСЬКО' м. жартаўл. Пра чырванашчокага, здаровага чалавека. Дзе ён хворы, красько такі! Гр. КРУГ (крух), -6ў Абажур (у лямпе-газоўцы). Крух задымёў у лямпі, трэ працерці. Вар. КРУГА' 1. прыназ. Кругом. Круга стала бе~ гаць. Гр. 2. прысл. Кругом. Кр. К РУГЛ АВГДЫ прым. Круглатвары. Як месяц у пбуні -- кавалер твой круглавіды. Ст. С. КРУК, -бу м. 1. Крумкач. Крук, кажуць, трыста гадбу жывё, хоць падло ўсяко есьць. Кр. 2. перан. іран. Надта скупы чалавек. Крук гэты ні каплі табё нi дасць. Гр. КРУ'Л\КАЦЬ, -аю, -аяш нвзак. 1. Квакаць. Гарох пара сёяць — жабы крумкаюць. Вальк. 2. перан. асудж. Выпрошваць. От крумкая i крумкая, каб дала яму грошай. Ст. С. КРУТАВЕ'Я, -яў ж. Моцная м я цел hia; завіруха. Гаш у гумно сьнёгу наняслб — крутавёя такая. Гр. КРУ'ЧАНІК, -аў м. 1. Кручаны сабака. Кручанік пакусаў, уколы рабілі. Кр. 2. асудж. Непаседлівы (які круціцца). От, ніяк ні пасядзіць — кручанік гэты. Ст. C. 3. непаш. Спраўны, але непаслядоўны чалавек. Ты зь йім ні